Αποχαιρετισμός στα όπλα
Σταματάω. Αυτό είναι το τελευταίο μου δημοσίευμα σ' αυτό εδώ το blog. Ο "YPEROPTIX" παγώνει και θα παραμείνει ανενεργός.
(Εδώ που τα λέμε, ούτε κι εγώ το συμπάθησα ποτέ αυτό το όνομα)
Αυτή μου η απόφαση είναι οριστική και αμετάκλητη. Δεν πρόκειται για κάποια παρόρμηση εν θερμώ, ούτε για ένα μελοδραματικό τέχνασμα που σκοπεύει να ανεβάσει την επισκεψιμότητα μου. Αυτά είναι για άλλους. Απλά νομίζω πως η δουλειά μου στη Μπλογκολάνδη τελείωσε και ειλικρινά δε με ενδιαφέρει να επιδιώξω τίποτα άλλο πέρα από όσα ήδη έχουν συμβεί μέσα σ' αυτές εδώ τις σελίδες. Επίσης, νιώθω πως έχω εκτεθεί ήδη παραπάνω απ' όσο ήθελα αρχικά και πιστεύω πως θα είναι κρίμα να φανεί σε κάποιους ότι εκμεταλλεύτηκα οποιονδήποτε και οτιδήποτε για το προσωπικό μου όφελος. Δε μ' ενδιαφέρει να κυνηγήσω καρότα. Δεν πρόκειται ποτέ να γίνω "μπλογκόλιθος" γιατί δε με εκφράζει καθόλου μια τέτοια φιλοδοξία, ούτε θέλω να μπω στον πειρασμό να αυτολογοκρίνομαι και να καλοπιάνω επισκέπτες προκειμένου να διατηρήσω μια θέση σε κάποιο εικονικό βάθρο.
Ο κύκλος αυτός έκλεισε λοιπόν. Παραδέχομαι πως η εμπειρία αυτών των πέντε τελευταίων μηνών υπήρξε ξεχωριστή. Η αλήθεια είναι ότι έπεσα με τα μούτρα και ασχολήθηκα με πάθος, όπως σε κάθε τι με το οποίο καταπιάνομαι. Είναι στο χαρακτήρα μου ίσως, αν θέλετε μπορείτε να το πείτε και ελάττωμα. Συνειδητοποίησα όμως στην πορεία ότι αυτό που επιθυμώ πιο πολύ είναι να γράφω για τον εαυτό μου αλλά και για να επικοινωνώ με άλλους ανθρώπους. Όπως κάνουν και οι περισσότεροι από εσάς άλλωστε. Σίγουρα όχι για να εκπροσωπώ οποιονδήποτε. Με ποιό δικαίωμα;
Σταματάω κάπου εδώ λοιπόν και επιστρέφω στην "κανονική" ζωή μου. Θα σας παρακολουθώ πού και πού. Σιωπηλά. Ενίοτε θα ξαναμπαίνω για να διαβάζω κανένα περαστικό σχόλιο και να διαμορφώνω τις λίστες με τα links μου. Μπορεί ακόμα και να βάλω επιτέλους αυτά τα tags που ποτέ δεν έβαλα. Δεν υπόσχομαι πολλά.
Να είσαστε όλοι καλά και να συνεχίσετε να γράφετε και να δημοσιεύετε αυτά που σας ευχαριστούν και σας γεμίζουν. Φερθείτε καλά στους επόμενους, γιατί θα υπάρξουν πολλοί ακόμα. Και μια τελευταία συμβουλή, εφόσον μου επιτρέπετε: Να θυμάστε ότι δεν υπάρχουν ούτε τζεντάι ούτε υπερήρωες σ' αυτό τον κόσμο. Η πραγματική Δύναμη είσαστε εσείς οι ίδιοι. Ενωμένοι.
Ίσως τα ξαναπούμε κάποια άλλη φορά, σε κάποιο άλλο blog, με κάποιο άλλο ψευδώνυμο. Ίσως πάλι και όχι. Σας ευχαριστώ όλους που τόσο καιρό δε με αφήσατε να νιώσω ούτε για μια στιγμή μόνος. Σας το χρωστάω.
Καλή συνέχεια και χάρηκα για τη γνωριμία
Έλικας
Σχετικά με την όλη κινητοποίηση που έγινε την περασμένη εβδομάδα "για την Αμαλία", θα ήθελα να προσθέσω τα εξής:
Οφείλω να συγχαρώ όλους όσους αγκάλιασαν αυτή την προσπάθεια και πίστεψαν ότι μπορεί και αξίζει να γίνει κάτι συλλογικό και δυναμικό στη μνήμη της Αμαλίας. Θα ήθελα να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στα παιδιά που συντόνισαν την όλη κινητοποίηση με ελάχιστες ή καθόλου ώρες ύπνου, σε όλους όσους έγραψαν ή μετέφρασαν κείμενα, πρότειναν διορθώσεις, συμμετείχαν σε αποφάσεις, έστειλαν μαζικά mail, τύπωσαν και μοίρασαν έντυπα, έφτιαξαν βίντεο, έβγαλαν το θέμα στις εφημερίδες και στα ραδιοτηλεοπτικά μέσα, ανέρτησαν post στα blog τους ή άφησαν σχόλιο σε κάποιο forum, έκαναν κάποια χρηματική δωρεά ή έγραψαν έστω ένα μήνυμα συμπαράστασης στον αγώνα που όλοι μαζί κάναμε. Σε όλους όσους πίστεψαν και απέδειξαν ότι μπορεί να γίνει. Είσασταν υπέροχοι. Και είσαστε χιλιάδες για να σας τιμήσω όλους έναν-έναν προσωπικά όπως σας αξίζει. Μακάρι να μπορούσα.
Η προσωπική μου άποψη είναι ότι όποια συνέχεια και να επιλέξουμε να δώσουμε, οι δράσεις και οι διαμαρτυρίες μας δεν πρέπει να συνδέονται πια με το όνομα της Αμαλίας Καλυβίνου. Κάτι τέτοιο θα ισοδυναμεί με καπήλευση της μνήμης της (όσο καλές και να είναι οι προθέσεις μας) και θα δημιουργήσει προβλήματα στην οικογένειά της. Επιπλέον, μια οποιαδήποτε μορφή συνέχειας επιβάλλεται να στηρίζεται σε ξεκάθαρες θέσεις και στόχους, αλλά και σε ανοιχτές δημοκρατικές διαδικασίες που θα περιλαμβάνουν όλους (bloggers και μη).
Εύχομαι να μη χάσουμε το μέτρο και προσπαθήσουμε να γίνουμε κάτι άλλο από αυτό που ήδη είμαστε: ένα άναρχο και ανομοιογενές συνοθύλευμα ανθρώπων που τους ένωσε η ανάγκη να εκφράσουν τα συναισθήματα τους και τις διεκδικήσεις τους για ένα καλύτερο αύριο. Χωρίς θύματα διαφθοράς και γραφειοκρατίας, χωρίς καπελώματα από κόμματα ή άλλα συμφέροντα. Χωρίς βλέψεις για εξουσία και προσωπική προβολή. Όσο κοινότυπο και να ακούγεται, πιστεύω ότι για να προσπαθήσουμε να αλλάξουμε τον κόσμο πρέπει πρώτα απ' όλα να συνειδητοποιήσουμε ότι πρέπει να αλλάξουμε εμείς οι ίδιοι. Ας μην παρασυρθούμε από την επιτυχία ενός μοναδικού εγχειρήματος και ακυρώσουμε την ίδια την υπόσταση μας. Είμαστε ελεύθεροι δικτυογράφοι. Τίποτα παραπάνω, τίποτα λιγότερο.
Συνεχίζουμε τους αγώνες μας, έχοντας αποδείξει πρώτα απ' όλα στους ίδιους μας τους εαυτούς ότι - σε αντίθεση με την Αμαλία - η ελπίδα τελικά δεν έχει πεθάνει ακόμα σ' αυτή τη χώρα. Για μία ημέρα έστω, υπήρξαμε όλοι αδέλφια. Μη διανοηθείτε να το ξεχάσετε αυτό. Μην επιτρέψετε σε κανέναν να σας το πάρει ή να το μετατρέψει σε κάτι διαφορετικό. Είναι δικό σας γιατί το παλέψατε και το κερδίσατε. Όλοι μαζί.
Καλή δύναμη σε όλους και όλες. Ακόμα και σε όσους επέλεξαν να μη στηρίξουν αυτή την κινητοποίηση.
Οφείλω να συγχαρώ όλους όσους αγκάλιασαν αυτή την προσπάθεια και πίστεψαν ότι μπορεί και αξίζει να γίνει κάτι συλλογικό και δυναμικό στη μνήμη της Αμαλίας. Θα ήθελα να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στα παιδιά που συντόνισαν την όλη κινητοποίηση με ελάχιστες ή καθόλου ώρες ύπνου, σε όλους όσους έγραψαν ή μετέφρασαν κείμενα, πρότειναν διορθώσεις, συμμετείχαν σε αποφάσεις, έστειλαν μαζικά mail, τύπωσαν και μοίρασαν έντυπα, έφτιαξαν βίντεο, έβγαλαν το θέμα στις εφημερίδες και στα ραδιοτηλεοπτικά μέσα, ανέρτησαν post στα blog τους ή άφησαν σχόλιο σε κάποιο forum, έκαναν κάποια χρηματική δωρεά ή έγραψαν έστω ένα μήνυμα συμπαράστασης στον αγώνα που όλοι μαζί κάναμε. Σε όλους όσους πίστεψαν και απέδειξαν ότι μπορεί να γίνει. Είσασταν υπέροχοι. Και είσαστε χιλιάδες για να σας τιμήσω όλους έναν-έναν προσωπικά όπως σας αξίζει. Μακάρι να μπορούσα.
Η προσωπική μου άποψη είναι ότι όποια συνέχεια και να επιλέξουμε να δώσουμε, οι δράσεις και οι διαμαρτυρίες μας δεν πρέπει να συνδέονται πια με το όνομα της Αμαλίας Καλυβίνου. Κάτι τέτοιο θα ισοδυναμεί με καπήλευση της μνήμης της (όσο καλές και να είναι οι προθέσεις μας) και θα δημιουργήσει προβλήματα στην οικογένειά της. Επιπλέον, μια οποιαδήποτε μορφή συνέχειας επιβάλλεται να στηρίζεται σε ξεκάθαρες θέσεις και στόχους, αλλά και σε ανοιχτές δημοκρατικές διαδικασίες που θα περιλαμβάνουν όλους (bloggers και μη).
Εύχομαι να μη χάσουμε το μέτρο και προσπαθήσουμε να γίνουμε κάτι άλλο από αυτό που ήδη είμαστε: ένα άναρχο και ανομοιογενές συνοθύλευμα ανθρώπων που τους ένωσε η ανάγκη να εκφράσουν τα συναισθήματα τους και τις διεκδικήσεις τους για ένα καλύτερο αύριο. Χωρίς θύματα διαφθοράς και γραφειοκρατίας, χωρίς καπελώματα από κόμματα ή άλλα συμφέροντα. Χωρίς βλέψεις για εξουσία και προσωπική προβολή. Όσο κοινότυπο και να ακούγεται, πιστεύω ότι για να προσπαθήσουμε να αλλάξουμε τον κόσμο πρέπει πρώτα απ' όλα να συνειδητοποιήσουμε ότι πρέπει να αλλάξουμε εμείς οι ίδιοι. Ας μην παρασυρθούμε από την επιτυχία ενός μοναδικού εγχειρήματος και ακυρώσουμε την ίδια την υπόσταση μας. Είμαστε ελεύθεροι δικτυογράφοι. Τίποτα παραπάνω, τίποτα λιγότερο.
Συνεχίζουμε τους αγώνες μας, έχοντας αποδείξει πρώτα απ' όλα στους ίδιους μας τους εαυτούς ότι - σε αντίθεση με την Αμαλία - η ελπίδα τελικά δεν έχει πεθάνει ακόμα σ' αυτή τη χώρα. Για μία ημέρα έστω, υπήρξαμε όλοι αδέλφια. Μη διανοηθείτε να το ξεχάσετε αυτό. Μην επιτρέψετε σε κανέναν να σας το πάρει ή να το μετατρέψει σε κάτι διαφορετικό. Είναι δικό σας γιατί το παλέψατε και το κερδίσατε. Όλοι μαζί.
Καλή δύναμη σε όλους και όλες. Ακόμα και σε όσους επέλεξαν να μη στηρίξουν αυτή την κινητοποίηση.
Υ.Γ.1: Θερμή παράκληση προς όσους γνωρίζουν το πραγματικό μου ονοματεπώνυμο να σεβαστούν την επιθυμία μου και να μην το αφήσουν να διαρρεύσει σε τρίτους. Αυτός είναι και ο κυριότερος λόγος που δε σκοπεύω να απαντήσω σε προσωπικά mail.
Υ.Γ.2: Για το θέμα του Αντώνη Τσιπρόπουλου και της δίκης εναντίον του Blogme.gr έχω ήδη υπογράψει επώνυμα ότι συμπαραστέκομαι. Προτρέπω όσους δεν το έχουν κάνει ήδη να κάνουν το ίδιο. Ελπίζω ότι αυτή τη φορά δε θα χρειαστεί κάποια μαζική κινητοποίηση όπως έγινε με την Αμαλία. Εκτός βέβαια αν βγει καταδικαστική απόφαση...
Update (13-6-07): Πιστεύετε στη μετενσάρκωση;
..............................................................................................................
Update (13-6-07): Πιστεύετε στη μετενσάρκωση;
