Κατ' εικόνα και ομοίωση

Ή αλλιώς - όπως θα λέγανε και οι Αγγλοσάξωνες - "On Earth, as it is on Heaven". Εικόνες του κόσμου μας, με το "μας" να σημαίνει ότι ανήκουμε κι εμείς σ' αυτόν, κι όχι ότι μας ανήκει. Ιδωμένα σε μιαν άλλη κλίμακα, γιγάντια νεφελώματα που γεννούν άστρα μοιάζουν με ανθρώπινα μάτια που μας κοιτάζουν (και μας κρίνουν σύμφωνα με τις απόψεις ορισμένων). Το ίδιο ισχύει και για τους γεωλογικούς σχηματισμούς στην Αυστραλιανή έρημο, ενώ αν κοιτάξει κανείς από ορισμένη γωνία το ανάγλυφο των χιονισμένων κορυφών των Ιμαλαΐων σχηματίζει τα χαρακτηριστικά ενός αετού. Στην άλλη άκρη του κόσμου, ο δορυφόρος αποτυπώνει τους βάλτους της Νέας Ορλεάνης να απλώνονται σαν λουλούδι... Υπάρχει ακόμα ποίηση γύρω μας και μας περιμένει να την ανακαλύψουμε και να συντονιστούμε μαζί της. Αυτές είναι μόνο μια πρώτη γεύση από εικόνες που απομόνωσα από την περιήγηση μου με το Google Earth.

Για να μην παρεξηγηθώ και θεωρηθώ ψώνιο (φοβάμαι πως είναι ήδη πολύ αργά για κάτι τέτοιο) , δεν πιστέυω ότι συμβαίνει κάτι το μεταφυσικό σε τέτοιες εικόνες. Είτε πρόκειται για μια γυάλινη χάντρα είτε για έναν γαλαξία, διατηρούν την όποια υλική τους υπόσταση ανεξάρτητα από το αν εμείς τους προσδίδουμε ανθρώπινα ή θεϊκά χαρακτηριστικά. Για μας όμως, τους εχέφρονες πιθήκους που έλαχαν για (προσωρινά ευτυχώς) αφεντικά αυτού του πλανήτη, τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά. Τα σύννεφα κρύβουν αγγέλους και τα σπήλαια δράκους, οτιδήποτε μακρόστενο και στρογγυλό πρέπει οπωσδήποτε να συμβολίζει έναν φαλλό, τα χρώματα στις εσχατιές του ορατού φάσματος ξυπνούν ερωτικά πάθη ή μελαγχολία. Είμαστε άνθρωποι, και αυτό σημαίνει ότι προσλαμβάνουμε το σύμπαν μέσα από τα δικά μας φίλτρα, κατασκευάζουμε υποσυνείδητους κώδικες και μετατρέπουμε σε οπτικό σύμβολο οτιδήποτε βρεθεί μπροστά μας. Υπό αυτή την έννοια, μπορούμε να κρίνουμε ότι ένα σπορ αυτοκίνητο δείχνει επιθετικό, ένα ρούχο προκλητικό, κι ένας ναός μεγαλοπρεπής. Συλλογική ταυτότητα, βιολογική κληρονομιά ή θεϊκή παρέμβαση, η αλήθεια είναι ότι δε με ενδιαφέρει τόσο να το αναλύσω σαν φαινόμενο, όσο να το εντοπίσω και να το αφουγκραστώ, με σκοπό να προσπαθήσω να εκφράσω κάτι μέσω αυτού. Αυτός πάνω-κάτω θα μπορούσε να είναι και ο καθαρά προσωπικός ορισμός μου για την τέχνη. Μια αντανάκλαση - η στιγμιαία έστω αποτύπωση ενός μικρού κομματιού ενός πολύ μεγαλύτερου σε έκταση και ηλικία πλαισίου που μας περιέχει όλους, που μας περιβάλλει και μας διαπερνάει όπως λένε και οι τζεντάι που νομίζουν ότι τα ξέρουνε όλα.