23 Ιαν 2007

Ένα αστέρι χωρίς όνομα


Ένα ανώνυμο αστέρι, από αυτά που αχνοφέγγουν σε μια ξάστερη νύχτα και δεν μπορείς καλά-καλά να τα διακρίνεις, ούτε σκέφτηκε ποτέ κανείς να τους δώσει ένα μεγαλοπρεπές και εξωτικό όνομα όπως «Αντάρης», «Μπετελγκέιζ» ή «Σείριος». Ούτε καν να τα μνημονεύσει με ένα ταπεινό γράμμα της ελληνικής αλφαβήτου και το επώνυμο ενός κάποιου αστερισμού – «άλφα του Κενταύρου» ή «δέλτα του Ορίωνα» ας πούμε. Μόνο κάποιος αστρονόμος μπήκε στον κόπο να το καταχωρήσει με έναν στεγνό και δυσκολομνημόνευτο κωδικό τύπου «RG-186Β» που δεν σημαίνει απολύτως τίποτα αν δεν σκοπεύεις να αναλύσεις το φάσμα του ή να ελέγξεις την βαρυτική του αλληλεπίδραση με μία υποθετική μαύρη τρύπα. Ακόμα χειρότερα, θα μπορούσε να είναι ένα εντελώς ανώνυμο αστέρι, αχαρτογράφητο από τους γήινους αστρονόμους, αόρατο από τα τηλεσκόπια, κρυμμένο σε κάποιο σκοτεινό νεφέλωμα ή χαμένο σε έναν μακρινό γαλαξία, σε απόσταση δισεκατομμυρίων ετών φωτός από εμάς.

Ωστόσο, ένα οποιοδήποτε αστέρι παραμένει μία γιγάντια πύρινη σφαίρα που παράγει αμέτρητες θερμοπυρηνικές συντήξεις το δευτερόλεπτο, ένα τέρας που εκπέμπει κάθε λογής ακτινοβολία σε αχανείς εκτάσεις, ένας ήλιος με διαστάσεις που συχνά είναι πολλαπλάσιες του δικού μας ήλιου και με μάζα ικανή να αιχμαλωτίσει ολόκληρους πλανήτες να περιστρέφονται σε τροχιά γύρω του. Πλανήτες που - αν όχι στο δικό μας ανώνυμο αστέρι ίσως σε κάποιο άλλο - θα μπορούσαν να φιλοξενούν ζωή, ακόμα και όντα με νοημοσύνη που στην διάρκεια της ιστορίας τους έδωσαν το δικό τους όνομα στον λαμπρό ήλιο που φωτίζει τις μέρες τους, τον λάτρεψαν σαν θεό και θυσίασαν παρθένες προς τιμήν του.

Για μας βέβαια εξακολουθεί να παραμένει ένα μικρό και άγνωστο αστέρι, που θα ζήσουμε και θα πεθάνουμε χωρίς ποτέ να μάθουμε την ύπαρξη του. Κι αν καταφέρουμε ένα καλοκαιριάτικο βράδυ να προσπεράσουμε με το μάτι μας την ασήμαντη λάμψη του καθώς κατουράμε αμέριμνοι στην εξοχή και χαζεύουμε διάττοντες, αυτό το αστέρι θα έχει πια πεθάνει και στη Γη θα φτάνει με καθυστέρηση το φως που εξέπεμπε πριν από εκατομμύρια χρόνια, πραγματικό όσο η σκιά ενός φαντάσματος.

Δεν είναι εύκολο να νιώσεις για σύμμαχο κάτι που δεν βλέπεις και δεν έχει όνομα, από την άλλη μεριά ο άνθρωπος εφηύρε τον Θεό, που έχει τις ίδιες ακριβώς ιδιότητες, και που το μικρό μας ανώνυμο αστεράκι είναι κι αυτό υποτίθεται ένα δημιούργημα του. Άρα μας συνδέει κάτι τελικά. Προερχόμαστε όλοι από την ίδια μεγάλη έκρηξη λένε οι επιστήμονες, ή από όποιον άλλο τρόπο γεννήθηκε κάποτε το σύμπαν, αποτελούμαστε από τα ίδια πρωταρχικά υλικά, έχουμε μια παρόμοια πορεία στον χρόνο, που ακόμα κι αυτός δεν είναι κάτι που κυλάει σταθερά και πάντοτε προς τα μπρος. Κάτω από το άγρυπνο βλέμμα ενός παντοδύναμου και υπέρτατου όντος, μίας ανυπέρβλητης υπερκόσμιας δύναμης ή απλά της φύσης, τα παράξενα όντα που κατοικούσαν κάποτε σε κάποιον πλανήτη που περιστρέφεται γύρω από ένα αστέρι χωρίς όνομα κι εμείς, είμαστε αδέλφια.

10 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

"Κάτω από το άγρυπνο βλέμμα ενός παντοδύναμου και υπέρτατου όντος, μίας ανυπέρβλητης υπερκόσμιας δύναμης ή απλά της φύσης, τα παράξενα όντα που κατοικούσαν κάποτε σε κάποιον πλανήτη που περιστρέφεται γύρω από ένα αστέρι χωρίς όνομα κι εμείς, είμαστε αδέλφια."
Ενδιαφέρον Post αδελφέ μου...

northaura είπε...

σε βλέπω στον καθρέφτη μου (όπως τον έφτιαξα και με τα μάτια που έχω για να βλέπω) και άρα είμαστε αδέρφια. πράγματι, ενδιαφέρον (καλως σε βρίσκω και καλώς ήρθες στα μπλογκομέρη)

Helix Nebulae είπε...

Ευχαριστώ αδέλφια. Να ξανάρθετε και να φέρετε και τους φίλους σας. Σας πρόσθεσα και στη μικρή λίστα μου, η οποία σιγά-σιγά θα εμπλουτιστεί με links προς όλους τους bloggers που εκτιμώ (κι ας μην έχω εντρυφήσει επαρκώς στο έργο τους ακόμα).

Κουίζ: Από πού προέρχεται η φράση "Choice Tobacco"?

Zaphod είπε...

Και από μένα καλή αρχή! Υγεία, μακροημέρευση και εμπνευσμένα κείμενα!!!
Το κειμενάκι σου μου θύμισε ένα τραγουδάκι των monty pythons και όσο να είναι με συγκίνησε πρωινιάτικα!!
πάντα τέτοια!

speira είπε...

yperoptix

Καλή αρχή. Είμαι πιο πολύ με τη φύση και καθόλου με το άγρυπνο βλεμμα του υπέρτατου όντος και ακόμα πιο πολύ είμαι με τους εναστρους καλοκαιρινους ουρανους και τα αστερια που σκορπιζουν λάμψεις ή αστρική σκονη καθως πεφτουν.

kerasia είπε...

Θέλω να σας σας ευχηθώ καλή αρχή αγαπητέ Γαλάτη και καλή αντίσταση απέναντι στις ρωμαϊκές ορδές!

oistros είπε...

Το μέηλ σας "λείπει" σκοπίμως ή ασκόπως; Απορία ψάλτου, που σεις του δείχνατε το αστέρι κι εκείνος/η κοιτούσε το δάκτυλο :)
Στείλτε ένα μήνυμα στο δικό μου.

Helix Nebulae είπε...

Ευχαριστώ όλους για τις ευχές σας. Καλή δύναμη και καλή συνέχεια σε όλους μας.

@Zaphod: καλά όλα αυτά, αλλά πότε θα κεράσεις καμιά πανγαλακτική γαργαροκροτίδα;

@Speira: κι εγώ με τη φύση είμαι κατά βάθος, απλά παραθέτω ενδεικτικά μερικούς πομπώδεις εναλλακτικούς χαρακτηρισμούς της . Τα αστέρια δεν πέφτουν (οι μετεωρίτες είναι συνήθως ασήμαντα θραύσματα περιπλανώμενων βράχων). Τα αστέρια σκάνε όταν πεθαίνουν, και καλό είναι να βρίσκεσαι μπόλικα έτη φωτός μακριά τους όταν συμβεί κάτι τέτοιο.

@Kerasia: Δεν είμαι Γαλάτης (διάβασε το πρώτο post), ωστόσο σκοπεύω να αντισταθώ στις κάθε λογής ρωμαϊκές και βαρβαρικές ορδές (τουλάχιστον μέχρι να συμφωνήσουμε σε μια καλή τιμή).

@oistros: Δεν λείπει σκοπίμως το mail μου, υποθέτω ότι απλά παρέβλεψα κάποιο setting. Και για του λόγου το αληθές: yperoptix@yahoo.gr

speira είπε...

Ενταξει yperoptix. Από δω και στο εξης θα μιλάω για σκασαστερια και ποτε ξανα για πεφταστερια.

kerasia είπε...

Οκ. Γαλάτης στην ψυχή κι όχι κατ' όνομα :)