3 Μαρ 2007

ΚΡΕΑΣ ΓΙΑ ΤΑ ΚΑΝΟΝΙΑ

Αφού βλέπω ότι αρκετοί δικτυογράφοι δημοσιεύουν συνταγές μαγειρικής, λέω να δοκιμάσω να κάνω κι εγώ το ίδιο, προτείνοντάς σας ένα πιάτο που στο εγγύς μέλλον ίσως αποτελέσει σύνηθες εκλεκτό έδεσμα στα καλά restaurants. Ακολουθεί η fusion εκδοχή μιας παραδοσιακής ΕΛληνικής συνταγής που υπόσχεται να παρασύρει τους gourmet συνδαιτημόνες σε έντονες συγκινήσεις:

ΚΡΕΑΣ ΓΙΑ ΤΑ ΚΑΝΟΝΙΑ

Υλικά
(σερβίρει 10 εκατομμύρια άτομα)

  • 12 φιλέτα ΑρχαίοΕΛληνικού κάλλους
  • 1 μήλο
  • 1800 χιλιόγραμμα αγιαστούρας (κατά προτίμηση εμφιαλωμένης)
  • 400 χρόνια τουρκοκρατίας
  • 5-6 γενιές γαλάζιου αίματος Βαυαρίας
  • 1 μάτσο φρέσκα σφυροδρέπανα
  • 2 ποτήρια Μεταξά επταετούς ωρίμανσης
  • 2 κουταλιές θυμάρι Μακρονήσου
  • Μια χούφτα νύχια αετού
  • 10 καφάσια κολοκύθια
  • 3 φτερά μεγάλου καρχαρία
  • 1 αρμαθιά χοιρινά λουκάνικα Ισραηλινής προελεύσεως
  • 1 αυγό του φιδιού
  • 5 Αλβανούς (ολόκληρους)
  • 6 φέτες εξωγήινων τύπου Roswell
  • μισό κεφάλι κυπριακό χαλούμι
  • 1 νταμιτζάνα ΕΛλαιόλαδο
  • και 3 κιλά ελιές θρούμπες

Εκτέλεση

Μαρινάρουμε τα αρχαιοελληνικά φιλέτα στην αγιαστούρα για μερικούς αιώνες. Όταν αρχίσουν και μυρίζουν άσχημα, τα ρίχνουμε σε βαθιά κατσαρόλα όπου έχει κάψει μπόλικο ΕΛλαιόλαδο. Μόλις ροδίσουν τους ρίχνουμε λίγο ψιλοκομμένο σφυροδρέπανο και όλη την τουρκοκρατία κομμένη σε κύβους. Τα ανακατεύουμε με ξύλινη κουτάλα. Λιώνουμε το μήλο, κάνουμε το ασπράδι του αυγού μαρέγκα (τον κρόκο τον ρουφάμε ωμό επιτόπου) και τα ρίχνουμε σε ένα μπολ μαζί με το βαυαρικό αίμα. Τα χτυπάμε στο mixer. Σβήνουμε τα φιλέτα με το μίγμα και ρίχνουμε τα υπόλοιπα σφυροδρέπανα (συμβουλή: μουλιάστε τα πρώτα σε ξύδι για να μη μπαγιατέψουν). Προσθέτουμε τα νύχια του αετού και το αφήνουμε να βράσει για μισή ώρα.

Παράλληλα, σωτάρουμε σε ρηχό τηλεοπτικό σκεύος (κατά προτίμηση wok) τα κολοκύθια, τα φτερά καρχαρία, τα κομμένα σε ροδέλες λουκάνικα και τις φέτες των εξωγήινων. Αφήνουμε τα φτερά να ρουφήξουν το ζουμί από τα υπόλοιπα και τα ρίχνουμε όλα στο βαθύ σκεύος μόλις τσικνίσουν. Βάζουμε τους Αλβανούς στον στίφτη και τους χύνουμε σιγά-σιγά κι αυτούς στην κατσαρόλα. Κλείνουμε το καπάκι και κάνουμε ακριβώς ένα τσιγάρο περιμένοντας. Ξύνουμε τα αρχίδια μας. Ανοίγουμε το καπάκι και ρίχνουμε σποραδικά μικρές δόσεις Μεταξά. Πασπαλίζουμε με το τριμμένο θυμάρι. Τις ελιές τις πετάμε ολόκληρες. Μην ξεχάσετε και το χαλούμι. Καπακώνουμε την κατσαρόλα και περιμένουμε τους καλεσμένους μας. Λίγη ώρα πριν το σερβίρουμε, μπορούμε να το περάσουμε από το grill. Συνοδεύεται τέλεια με βαρέα αλκοολούχα και ναρκωτικά.

Αυτό το πιάτο δεν τρώγεται φυσικά, ωστόσο αν το αφήσουμε να σκληρήνει για λίγο καιρό αποτελεί εξαιρετικής ποιότητας υλικό για την κατασκευή οβίδων για κανόνια, όλμους και λοιπά πυροβόλα όπλα.

19 σχόλια:

elafini είπε...

κι ότι είπα να αρχίσω δίαιτα,μου άνοιξες την όρεξη..πολύ ωραία συνταγή και νομίζω πως θα κάνει θραύση...που θα βρώ μήλα όμως? (φαντάζομαι golden που είναι και πιο γκλαμουράτα ;)

Helix Nebulae είπε...

Πότε πρόλαβες βρε θηρίο να αφήσεις σχόλιο;

Καλά μήλα πάντως έχει στο μπακάλικο της κυρά Εύας, στον Παράδεισο Αμαρουσίου.

elafini είπε...

σε έπιασα στα πράσα φαίνεται όταν έγραφες..η κυρία Εύα? Αδαμάντινος χαρακτήρας

Ανώνυμος είπε...

καλό αυτό το πόστ.
έχεις φαντασία.
και η φοτο καλή .
για το φεγγαρι όμως;
τι θα γίνει; όλοι οι μπλόγκερς θα γράψουν για το φεγγάρι απόψε, για να χαϊδέψουν τα αφτια των επισκετπων τους .
εσυ;

Τίποτα είπε...

Καλό αυτό το ποστ, ναι. Ωστόσο σε προτιμώ με τα βατράχια και τα λοιπά σαυροειδή σου :)

Helix Nebulae είπε...

@τίποτα
Είναι ποσοτικό το θέμα, όχι ποιοτικό. Ολόκληρη αφιέρωση σου έκανα στο προηγούμενο κείμενο και δεν είπες τίποτα :-) Πάντως έχει κι εδώ ερπετά, ή τουλάχιστον τα αυγά τους...

ο δείμος του πολίτη είπε...

Πολύ ωραίο post. Γέλασα με την καρδιά μου. Ακόμα πονάει η κοιλιά μου.

Rodia είπε...

Αυτό είναι ελιξήριο που ζωντανεύει τα κανόνια!

:-)

Zaphod είπε...

Μεστός νόστιμος και ωραίος...άλλη μια φορά έγραψες κάτι που θα ήθελα να έχω γράψει εγώ!!! keep up!!

Ανώνυμος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.
elafini είπε...

για μια στιγμή νόμισα πως μπήκα στη στήλη της Αννίτας Πάνιας...μπρρρρρ...

Helix Nebulae είπε...

@δείμος του πολίτη
Για γέλια και για κλάματα είναι όλη αυτή η τάση υπερεθνικισμού και αρρωστημένης προγονολατρείας που μας έχει χτυπήσει κατακούτελα. Σε λίγο θα είμαστε πάλι το "έθνος ανάδελφον", έτοιμοι να υπερασπιστούμε με το αίμα μας την "πατρίδα" εναντίον των "οχτρών". Όπου "οχτροί" ίσον τα υπόλοιπα 6 δισεκατομμύρια κατοίκων του πλανήτη (οι οποίοι δεν είναι απευθείας απόγονοι του Μεγαλέξαντρου και του Παλαιολόγου όπως εμείς).

@ροδιά
άσε τα κανόνια να κοιμούνται γιατί δεν έχω καμία όρεξη να παραστήσω τον άνθρωπο-οβίδα :-)

@zaphod
νόστιμο αλλά δυσκολοχώνευτο το φαγητό...

@elafini
Πού κολλάει πάλι η Ανίτα Πάνια; Μάλλον προς το Βέφα Αλεξιάδου τη βλέπω τη δουλειά :-)

elafini είπε...

σχόλιo για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο "γνωστός άγνωστος"(βλέπε ανώνυμος)..όσο για τη βέφα,η συνταγή σου είναι σαφώς ανώτερη..καλησπέρα ;)

Helix Nebulae είπε...

@Elafini
Ευχαριστώ, αλλά η ειρωνεία μάλλον περιττεύει. Ας αφήσουμε ήσυχο τον "γνωστό-άγνωστο" να λύσει τα προβλήματα του. Κι ας ελπίσουμε ότι θα μας αφήσει κι εκείνος ήσυχους να παλέψουμε με τα δικά μας :-)

Υ.Γ.1: Το σχόλιο που έσβησα δεν ήταν προσβλητικό για μένα, αλλά για την προσωπικότητα αυτού που το έγραψε.
Υ.Γ.2: Όταν αναφέρομαι σε ερπετά και αυγά του φιδιού εννοώ την αόρατη απειλή του φασισμού και τίποτα άλλο.

elafini είπε...

ειρωνική ποτέ...ίσα ίσα..πάω να χαρώ τον ήλιο

funEL είπε...

ελα βρε Λύσσανδρε πιάσε και δυο κρομυδάκια ακόμα, με τις ευλογίες του γέροντος

+μαγειρεψον+

Ανώνυμος είπε...

μόλις γύρισα από «αρνητική» συνέντευξη.
τα σχόλια στα μπλόγκς είναι καλή εκτώνωση σε τέτοιες στιγμές.
δεν έχει σημασία αν τα σβύνεις , άκουσε αυτό μόνο:
υπάρχει πολεμος φίλε- χωρίς όπλα- και οι βολεμένοι δεν μπορούν να τον δουν

Helix Nebulae είπε...

@funel
και κρεμμυδάκια μπορείς να προσθέσεις άμα θέλεις, αν και για να μαγειρέψεις αυτό το φαγητό ούτως ή άλλως δακρύζεις...

@ανώνυμος
Υπάρχει πόλεμος εκεί έξω, έχεις απόλυτο δίκιο. Κι όταν υπάρχει πόλεμος ακόμα κι οι βολεμένοι κάποτε ξεβολεύονται. Στα ίδια χαρακώματα πολεμάμε φίλε, δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτα πέρα από το ποιός απ' τους δυο μας θα πρωτοφάει τη σφαίρα. Καλή δύναμη.

Ανώνυμος είπε...

haha!