Η εξέγερση των μπλόγκερς

Έγραψα το προηγούμενο post εντελώς αυθόρμητα. Σχεδόν απερίσκεπτα. Εξίσου αυθόρμητα προσκάλεσα με copy-paste σχόλιο αρκετούς bloggers να συμμετάσχουν σε μια συζήτηση που αφορά τις νέες μορφές συλλογικότητας μέσω διαδικτύου. Άφησα πολλούς από έξω και τους παρακαλώ να με συγχωρήσουν γι' αυτό. Ήταν απλά αδύνατον να τους καλέσω όλους και θεώρησα ότι όσοι ενδιαφέρονταν να εκφράσουν άποψη σε έναν τέτοιο διάλογο θα το μάθαιναν εγκαίρως ούτως ή άλλως. Η συμμετοχή ξεπέρασε κάθε προσδοκία. Όχι μόνον στον αριθμό των σχολίων και των επισκεπτών, αλλά κυρίως στο υψηλό επίπεδο του διαλόγου. Ούτε τσακωθήκαμε, ούτε ειρωνευτήκαμε ο ένας τα επιχειρήματα του άλλου, ούτε τίποτα. Αντιθέτως, νομίζω ότι καταφέραμε να θέσουμε μερικές βάσεις για τη συνέχιση αυτής της κουβέντας, που προσωπικά νιώθω ότι είναι ακόμα στο ξεκίνημα της. Στη συζήτηση σχολίασαν οι:

elafini, dimos dimitriou, alagrecque, a.f.marx, maya, marado, δείμος του πολίτη, δε μασάμε ρε, rodia, old boy, homelessmontresor, cyrusgeo, π, tyharpastos, the motorcycle boy, nemertes, pascal, αμμος, μαύρος γάτος, o erwtas pernaei ap' to stomaxi, kerasia, λ:ηρ, zaphod, klearchos, ημίαιμος, silvia okaliova, τίποτα.

Τους ευχαριστώ θερμά όλους και εύχομαι να συνεχιστεί αυτός ο διάλογος σε κάποιο άλλο blog σύντομα.

Μου ζητήθηκε να κλείσω αυτή τη συζήτηση με το παρόν post και να συμπυκνώσω το περιεχόμενο όσων ειπώθηκαν. Προτιμώ απλά να καταθέσω τα εντελώς προσωπικά μου συμπεράσματα, θεωρώντας ότι μία απόπειρα συμπύκνωσης ενέχει τον κίνδυνο διαστρέβλωσης όσων γράφτηκαν. Δεν θα ήθελα να συμβεί κάτι τέτοιο προφανώς.

Κατατέθηκαν πολλές και διαφορετικές απόψεις, από γόνιμους προβληματισμούς για τη φύση του μέσου μέχρι ενθουσιώδεις προτροπές για ανάληψη συλλογικής δράσης που θα παρέμβει δυναμικά στην κοινωνία. Πολλοί υπήρξαν σκεπτικιστές, έως και απαισιόδοξοι για το κατά πόσο μπορεί να υπάρξει συσπείρωση ετερόκλητων προσωπικοτήτων και πολιτικών πεποιθήσεων σε κάτι που θα μπορούσε να ονομαστεί "συλλογικότητα", "αγώνας" ή ακόμα και "κίνημα". Πραγματικά, δε νομίζω ότι μπορεί να υπάρξει κάτι παραπάνω από απλή ομαδικότητα σε οποιοδήποτε είδος κοινής πολιτικής δράσης. Λίγοι ή περισσότεροι ομοϊδεάτες που συναποφασίζουν να γράψουν ένα κοινό post ή να φιλοξενήσουν ένα κοινό banner και τίποτα παραπάνω. Στο κάτω-κάτω, δεν είμαστε ούτε επαγγελματίες πολιτικοί, ούτε επίδοξοι επαναστάτες ώστε να οραματιζόμαστε μία μαζική "εξέγερση των bloggers". Εναντίον τίνος; Υπέρ ποιάς ιδεολογίας; Με τι θέσεις; Εξυπηρετώντας τι είδους συμφέροντα; Ακούγεται αστείο και μόνο που το συζητάμε. Άσε που όλοι θα θέλουν να παίξουν τον Σπάρτακο...

Ζούμε σε μία χώρα όπου - παρά τα χιλιάδες στραβά της - όποιος θέλει μπορεί να ιδρύσει πολιτικό κόμμα ή ακόμα και καινούργια θρησκεία, να προσπαθήσει να προσηλυτίσει οπαδούς ή να φτιάξει ιστοσελίδες γεμάτες μανιφέστα και δόγματα. Επίσης, όποιος θέλει έχει κάθε δικαίωμα να ξεκινήσει συλλογές υπογραφών, να διαμαρτυρηθεί για κάτι, ακόμα και να διαδηλώσει - εικονικά ή μη. Σε κάποιες από αυτές τις προσπάθειες μπορεί να θελήσω να συμμετάσχω κι εγώ, εφόσον συμφωνώ με τις θέσεις που εκφράζουν και με τον τρόπο που επιλέγουν για να παρέμβουν στο ευρύτερο κοινωνικό πλαίσιο. Σε κάποιες άλλες όχι.

Από την άλλη μεριά, ζούμε σε μία χώρα όπου οι παραδοσιακές ιδεολογίες έχουν χάσει μεγάλο μέρος της απήχησης που κάποτε απολάμβαναν, όπου τα πολιτικά κόμματα αντιμετωπίζονται με καχυποψία από ολοένα αυξανόμενη μερίδα πολιτών, όπου τα μέσα μαζικής εξημέρωσης αποπροσανατολίζουν αντί να προάγουν την ελεύθερη επικοινωνία. Το θαυμαστό νέο μέσο και οι υποσχόμενες εξελίξεις του μπορεί να κάνουν τη διαφορά. Άνθρωποι όπως μερικοί bloggers, που νοιάζονται για τα προβλήματα του κόσμου και διαθέτουν δύναμη στο λόγο τους, μπορούν να επηρεάσουν συνειδήσεις ή να ασκήσουν πιέσεις στην όποια εξουσία. Αυτό που λείπει κατά τη γνώμη μου είναι ένα ελεύθερο και ουδέτερο βήμα από όπου θα μπορούσαμε να ενημερωθούμε για όλες αυτές τις κινητοποιήσεις.

Δεν εννοώ άλλο ένα ομαδικό blog - ούτως ή άλλως είναι αδύνατον να υπάρξει ένα και μοναδικό που θα εκφράζει την πλειοψηφία όσων θα μπορούσαν έστω να χαρακτηριστούν "προοδευτικοί" (ό,τι και να σημαίνει αυτός ο όρος). Ούτε μπορεί να υπάρξει κάποιο είδος εικονικού κοινοβουλίου, παρά μόνο σαν κατάφωρη κοροϊδία των δημοκρατικών θεσμών. Προσανατολίζομαι περισσότερο προς ένα είδος "χειροκίνητου aggregator", δηλαδή ένα πολυσυλλεκτικό και ουδέτερο site με πολιτικοποιημένα αντανακλαστικά, όπου δεκάδες εθελοντές bloggers θα παραθέτουν σύντομα δημοσιεύματα για το πού συζητιέται τι στη μπλογκόσφαιρα. Θέλει ας πούμε κάποιος να ενημερωθεί για τις απόψεις σχετικά με το άρθρο 16 ή τις εξελίξεις στα ελληνοτουρκικά; Θα μπορεί να εντοπίζει εύκολα ένα κείμενο που θα τον παραπέμψει στα κυριότερα σχετικά links - προς blogs και όχι μόνο. Ή κάποιος άλλος θέλει να ξεκινήσει μια εκστρατεία διαμαρτυρίας για περιβαλλοντικά θέματα ή για να πιέσει ένα υπουργό σε παραίτηση. Αντί να αρκεστεί στην περιορισμένη επισκεψιμότητα του προσωπικού του blog, θα αποκτήσει πρόσβαση σε ένα μέρος όπου θα μπορεί να αναρτήσει το banner του με την ελπίδα ανεύρεσης συμμάχων. Με λίγα λόγια, κάτι σαν αυτό που κάνει ήδη συχνά ο αγαπητός Allou Fun Marx, απλά σε μεγαλύτερη κλίμακα. Ένα τέτοιο εγχείρημα έχει σαφώς δημοσιογραφικό χαρακτήρα και απαιτεί χρόνο, κόπο και κυρίως ανιδιοτέλεια. Φυσικά, δεν είναι παρά μία ιδέα στα σκαριά, που μου ήρθε συνθέτοντας στοιχεία από τις διαφορετικές σκέψεις που αποτυπώθηκαν στη συζήτηση του τελευταίου post.

Περιμένω τα σχόλια σας και προσκαλώ όποιον ενδιαφέρεται, να φιλοξενήσει έναν ανάλογο διάλογο στο δικό του blog ή να αναλάβει κάποια πρωτοβουλία για τη δημιουργία ενός site σαν αυτό που περιγράφω παραπάνω. Εγώ δεν έχω ούτε τον χρόνο, ούτε τις απαραίτητες γνώσεις για να επιβλέψω οποιαδήποτε τέτοια προσπάθεια. Προς το παρόν λέω να ηρεμήσω για λίγο και σιγά-σιγά θα επανέλθω στις προσωπικές μου εμμονές ετοιμάζοντας ένα μεγαλεπήβολο πασχαλινό δημοσίευμα. Σας ευχαριστώ όλους για τη συμμετοχή και το ενδιαφέρον.