12 Πίθηκοι

Αρχαιοελληνικό κάλλος / Νεοελληνικός κάλος

Απότομη προσγείωση στον πλανήτη των πιθήκων, σε ένα μέρος που οι ιθαγενείς αρέσκονται να αποκαλούν «Ελλάδα». Σχετικά πρόσφατα (πριν από δυο-τρεις χιλιάδες χρόνια μόλις) αυτός ο τόπος φιλοξένησε κάτι τύπους που δημιούργησαν έναν πολιτισμό. Έχτισαν ναούς για να λατρέψουν τους θεούς τους, έφτιαξαν αλφάβητο για να μνημονεύσουν τις ανακαλύψεις και τα επιτεύγματα τους, έκαναν ένα σωρό κατακτητικούς και αμυντικούς πολέμους όπως κάθε πολιτισμός που σέβεται τον εαυτό του, έφτιαξαν θέατρα και στάδια, αγάλματα και γεωμετρικά θεωρήματα. Κάποιοι από αυτούς έκαναν και μια εφεύρεση που την κατοχύρωσαν για τις επερχόμενες γενιές με το πιασάρικο όνομα «Δημοκρατία» - ένα διοικητικό σύστημα όπου αν δεν ήσουν σκλάβος, ζητιάνος, γυναίκα ή άλλο κατώτερο είδος, μπορούσες να συμμετάσχεις ενεργά στις αποφάσεις και να εξορίσεις όποιον σου έκανε κέφι. Όπως ήταν φυσικό, κάποια στιγμή παρήκμασαν και την τοπική εξουσία ανέλαβαν οι Ρωμαίοι, αργότερα οι Βυζαντινοί, στη συνέχεια οι Οθωμανοί και μετά οι Βαυαροί. Σήμερα, ο πολύπαθος και υπερόπτης αυτός λαός αρνείται να αποδεχτεί το γεγονός ότι διοικείται από απόγονους γελαδάρηδων της Άπω Εσπερίας, και πιστεύει ότι μέσω της γλώσσας και της ανωτερότητας των γονιδίων του συνδέεται με τους εξιδανικευμένους προγόνους του και τα μνημεία που άφησαν πίσω τους. Εννοείται πως δεν είναι ούτε οι πρώτοι, ούτε οι τελευταίοι που θεωρούν ότι είναι ο περιούσιος λαός του δημιουργού του σύμπαντος, αν και μερικοί από αυτόυς έχουν φτάσει να διατυμπανίζουν ότι προέρχονται από τον Σείριο, κάτι που σας διαβεβαιώ ότι είναι κατάφωρο ψέμα, αφού στον Σείριο ουδέποτε υπήρξε ζωή με νοημοσύνη – πέρα από κάτι θλιβερά σαλιγκαρόμορφα αμφίβια που σίγουρα δεν μοιάζουν και πολύ με τα αγάλματα του Απόλλωνα και της Αφροδίτης (διαχρονικά sex symbols της αρχαίας εποχής).

Η "Πολεμική Αρετή των Ελλήνων" με τη μοναδική αισθητική σφραγίδα του Παττακού.

Θέλοντας να αποτινάξουν από πάνω τους τη ρετσινιά του κατακτημένου, οι γραφικοί αυτοί ανθρωπίδες προσπάθησαν κατά καιρούς να αναβιώσουν τη δόξα του νεκρού πολιτισμού τους – με αμφίβολα αισθητικά αποτελέσματα. Το παράδοξο είναι ότι η νοσταλγία της δημοκρατικής αρχαιότητας γίνεται πιο έντονη σε όσους πιστεύουν ότι κανένας δεν θα έπρεπε να ψηφίζει ποτέ και το κουμάντο θα έπρεπε να το κάνουν αποκλειστικά μόνον όσοι διατείνονται πως έχουν μεγαλύτερους σε όγκο όρχεις και μικρότερο σε όγκο εγκέφαλο από τους υπόλοιπους (πρόκειται για σύνηθες έθιμο στις κονωνίες των πιθηκοειδών). Οι μικρές αυτές κοινότητες των αρχαιόθρησκων ή δωδεκαθεϊστών ή αρχαιολατρών (τουλάχιστον το παρήγορο μαζί τους είναι ότι διαθέτουν ενότητα μεταξύ τους ανάλογη με αυτή που διακρίνει την ντόπια αριστερά), έχουν ένα σοβαρό πρόβλημα. Στην ύπαρξη και το ψώνιο τους αντιτίθεται η κυρίαρχη θρησκεία των ιθαγενών της ελληνικής χερσοννήσου (έχουν ακόμα θρησκεία οι μαλάκες – μη γελάτε, είναι σοβαρό), που είναι ένα εισαγόμενο κράμα πανάρχαιων Ιουδαϊκών μύθων και άλλων δοξασιών ανατολικής προέλευσης. Πρόκειται για τους οπαδούς μιας πανέξυπνης κομπίνας, όπου τα φιλειρηνικά διδάγματα του φτωχού πλην τίμιου γιου μιας παρθένας χωριατοπούλας κι ενός μάγκα περαστικού που την έψησε ότι είναι άγγελος Κυρίου και του έκατσε, μετασχηματίστηκαν σε ακραία καταπιεστική συντήρηση και εξαργυρώθηκαν σε χρυσοποίκιλτα άμφια και ακριβοπληρωμένους ζιγκολό για την κλίκα των ιερέων τους. Εννοείται πως οι Χριστιανοί (έτσι αποκαλούνται οι πολέμιοι των Δωδεκαθεϊστών) δεν έχουν καμία διάθεση να μοιραστούν την πίτα της κοσμικής και υπερκόσμιας εξουσίας τους με μια χούφτα βαρεμένους που φοράνε σεντόνια και κουνάνε πυρσούς πέρα-δώθε ψέλνοντας ασυναρτησίες.

Κάπως έτσι έχουν τα πράγματα φίλοι διαγαλαξιακοί ταξιδιώτες, στο μικρό αυτό κομμάτι του πλανήτη που κάποτε ήταν γνωστός ως «γαλάζιος». Και για να μη μου συγχύζεστε, θυμηθείτε τη σοφή ρήση των μαλλιάδων φοιτητών που αργότερα κατέληξαν στελέχη πολιτικών κομμάτων και πολυεθνικών εταιριών :

"Χούντα είναι, θα περάσει"...



Οι ταπεινοί δούλοι του Θεού -
το αντίπαλον δέος των αρχαιοθρήσκων