Οι Ελαφοκυνηγοί

Απόσπασμα είδησης από τη σημερινή "Ελευθεροτυπία":

"Στις αρχές Σεπτεμβρίου του 2004 μια είδηση έκανε τους πάντες, χρήστες του Δικτύου και μη, να κοκαλώσουν. Ενας 18χρονος αυτοκτόνησε παίρνοντας οδηγίες μέσω Διαδικτύου για το πιο αποτελεσματικό φυτοφάρμακο. Ηταν η πρώτη φορά στην Ελλάδα που γινόταν κάτι τέτοιο. Στο εξωτερικό είναι μόδα. Από τότε, σύμφωνα με τη Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος, εντοπίστηκαν άλλοι τέσσερις έφηβοι που ανακοίνωσαν τη θέλησή τους να πεθάνουν. Και υπογείως -μόνος ένας κατάλαβε ότι είχαν τηλεφωνήσει αστυνομικοί στους γονείς του- στήθηκαν με εντολές εισαγγελέα ισάριθμες επιχειρήσεις σωτηρίας αυτών των παιδιών". (Ολόκληρο το σχετικό άρθρο εδώ).

Η αστυνομία θέλει λοιπόν το καλό της νεολαίας μας. Οι εισαγγελείς, οι χαφιέδες, οι ψυχολόγοι, οι εκπαιδευτικοί, οι γονείς, όλοι θέλουν το καλό της νεολαίας μας. Μου κάνει εντύπωση ότι κανείς τους δε δείχνει να ασχολείται με τα πραγματικά αίτια που μπορεί να οδηγήσουν έναν έφηβο στο να θέλει να γίνει αυτόχειρας. Επιμένουν να αναμασάνε την ίδια αοριστολογία για "προβλήματα στο σπίτι", "πίεση στο σχολείο" κλπ, λες και έχουμε να κάνουμε με μερικά κωλόπαιδα που αποφασίζουν στα καλά καθούμενα να αυτοκτονήσουν για να μας τη σπάσουν. Ποιός προκαλεί τα προβλήματα στο σπίτι; ποιός ασκεί την πίεση στο σχολείο; Τι είδους αρρωστημένα πρότυπα και καθημερινά αδιέξοδα κατασκευάζονται και από ποιούς; Γιατί ασχολούμαστε τόσο πολύ με το δαιμονικό internet που ανάμεσα σε τόσα άλλα δεινά που προκαλεί παρέχει και οδηγίες χρήσης προς υποψήφιους αυτόχειρες; Μην τρελαθούμε και τελείως - αν ένας πιτσιρικάς δεν αντέχει άλλο να τρώει ξύλο για να γίνει αριστούχος και να κρατήσει τη σημαία στην παρέλαση, δεν χρειάζεται να μπει στη wikipedia για να μάθει πώς φτιάχνεται η θηλιά που θα τον κρεμάσει από το ταβάνι. Κι επιπλέον αναρωτιέμαι: πόσοι έφηβοι αυτοκτόνησαν τη χρονιά που πέρασε χωρίς να έχουν ακουμπήσει καν πληκτρολόγιο;

Δε λέω, θετικό είναι να εντοπιστούν τα παιδιά που το σκέφτονται σοβαρά (αν και συνήθως αυτοί που αυτοκτονούν δεν το ανακοινώνουν δεξιά-αριστερά πριν), όπως θετικό είναι και να εμποδιστούν από το να κάνουν πράξη τις απειλές τους. Αλλά τίποτα από όσα μπορεί να κάνει η οποιαδήποτε αστυνομία δεν εξαφανίζει ως δια μαγείας τη ρίζα του προβλήματος. Και προσωπικά αυτή η λογική της "σωτήριας επέμβασης" μου χτυπάει λίγο ύποπτα - μοιάζει σα να προετοιμάζει το έδαφος για την αποδοχή της πλήρους αστυνόμευσης του διαδικτύου. Μεθαύριο μπορεί να κατηγορηθεί κάποιος από εμάς ότι με ένα απαισιόδοξο post του έσπρωξε κάποια κοπελίτσα να πηδήξει από την ταράτσα, οπότε ίσως είναι καλό να τον σωπάσουμε από τώρα για να μη δίνει ιδέες και διαφθείρει τη νεολαία μας. "Για το καλό μας" όπως τραγουδούσε κάποτε και ο Μηλιώκας...