Στην Πόλη των θαυμάτων

Αφού γουστάρετε ιστορίες από το μεσαίωνα, να σας πω κι εγώ ένα παραμυθάκι:

Κάπου το 1280 μ.Χ., ένας ορθόδοξος μοναχός από το Νόβγκοροντ - ίσως και δεσπότης, δε θυμάμαι καλά - επισκέφθηκε την τότε ιερή πρωτεύουσα της ορθοδοξίας: την Κωνσταντινούπολη. Άφησε ο φουκαράς ο βλάχος την παγωμένη στέππα πίσω του και μετά κόπων και βασάνων έφτασε στην Πόλη και θάμαξε μ' αυτά που είδε. Η Πόλη μπορεί να ήταν σε περίοδο σχετικής παρακμής μετά τη βάρβαρη άλωση των ομόθρησκων Φράγκων στις αρχές του αιώνα, παρέμενε ωστόσο μια αυτοκρατορία με τα όλα της, με τείχη κι εκκλησιές, παλάτια και στολίδια.

Φτάνει λοιπόν ο άγιος στην Πόλη και πάει να προσκυνήσει. Στην Αγιά Σοφιά. Όσο μεγάλος και να ήταν ο καθεδρικός του Νόβγκοροντ, δεν έπιανε μία μπροστά στα κάλλη και τη λάμψη του μητροπολιτικού ναού της παγκόσμιας ορθοδοξίας. Σε πάπυρο που άφησε, ο θεοσεβούμενος Ρώσος ιερωμένος περιγράφει με δέος όσα αντίκρυσε και θάμπωσαν τα μάτια του. Κάπου εδώ σταματάνε τα δικά μου σχόλια και περιμένω τα δικά σας, γιατί σε περίοπτη θέση μέσα στο ναό ο μοναχός καταγράφει ότι είδε τα εξής θαυματουργά και ιερά προσκυνήματα:

• Το κλαδί ελιάς που έφερε το περιστέρι στο Νώε
• Την άμπελο που φύτεψε ο Νώε όταν βγήκε από την κιβωτό
• Τα κέρατα της κατσίκας που έσφαξε τελικά ο Αβραάμ αντί του Ισαάκ
• Τα δώρα των μάγων (και των βοσκών ίσως - δεν είμαι σίγουρος)
• Την Αγία Τράπεζα, που είχε φιλοξενήσει τον Μυστικό Δείπνο αυτοπροσώπως
• Τίμιο ξύλο αρκετό για να βγάλει οποιοδήποτε τζάκι μισή ντουζίνα χειμώνες
• Μία ποικιλία εκθεμάτων που είχαν έρθει σε σωματική επαφή κάποτε με τον Χριστό - κατά προτίμηση κατά τη μαρτυρική σταύρωση (η ξιφολόγχη, τα καρφιά, χιτώνες, σάβανα, ακάνθινα στεφάνια, μαστίγια, κλπ)
• Αναρίθμητα σκηνώματα και κομμάτια αγίων σε κατάσταση μουμιοποίησης
• Και τέλος, τα δάκρυα της Παναγίας αποτυπωμένα σε κάποιο ύφασμα, τα οποία έμοιαζαν με σταγόνες από κερί - όπως αναφέρει ενδεικτικά ο άγιος από το Νόβγκοροντ
  

Σας θυμίζει κάτι ίσως; Και καλά αυτοί, αγράμματοι άνθρωποι ήταν οι περισσότεροι και πίστευαν ό,τι τους έλεγαν οι τύποι με τα δόρατα. Αλλά εμείς, οι προκισμένοι και σπουδαγμένοι απόγονοι των ΕΛ και να χάβουμε τέτοια παραμύθια;

Disclaimer: Η όποια ειρωνεία μπορεί να εντοπιστεί στο παραπάνω κείμενο είναι καθαρά ελάττωμα του χαρακτήρα μου και δεν σκοπεύει να προσβάλλει με κανέναν τρόπο την προσωπική ή συλλογική πίστη του άλλου, παρά μόνο να στηλιτεύσει τους κομπογιαννίτες που του την καπηλεύονται με σκοπό να μετατρέψουν τον ίδιο σε άβουλο και προγλωσσικό ειδωλολάτρη. Αμήν.