Με την ψυχή στο στόμα
Ο Γιάννης Οικονομίδης είναι ένας σκηνοθέτης καλλιεργημένος, ανήσυχος και οραματιστής. Αν τον γνωρίσεις από κοντά, ανακαλύπτεις πως είναι ένας ιδιαίτερα ευγενικός άνθρωπος. Επίσης, ανακαλύπτεις πως είναι ένας ιδιαίτερα συνειδητοποιημένος και πολιτικοποιημένος άνθρωπος. Το μάτι του γυαλίζει για όλα όσα πολλοί από εμάς νιώθουμε άδικα και ασφυκτικά, κι ο Γιάννης τότε ξεσπάει κι επιχειρηματολογεί πειστικά, κάτι το οποίο αντανακλάται με αλληγορικό τρόπο και στις ταινίες που φτιάχνει. Λίγα χρόνια μετά το εκρηκτικό "Σπιρτόκουτο", ο Γιάννης Οικονομίδης επέστρεψε με μία δουλειά που σε αφήνει άφωνο. Εφόσον αντέξεις να τη δεις βέβαια. Γιατί "Η Ψυχή στο Στόμα" είναι μια ταινία με πολλή βία. Λεκτική και σωματική βία στα όρια. Μη φανταστείτε κανένα ωραιοποιημένο σαδομαζοχιστικό σύμπλεγμα, αυτά πάνε και περάσανε. Ακόμα κι οι ταινίες του Νικολαΐδη μοιάζουν με διαφήμιση αποσμητικού μπροστά σ' αυτό το παραλήρημα ωμής καθημερινής έντασης. Και αφού πολλοί από εσάς που με διαβάζετε δείχνετε να πιστεύετε πως είσαστε προοδευτικοί και ανοιχτόμυαλοι άνθρωποι, αναρωτιέμαι πραγματικά πόσοι θα είχατε τα κότσια να πάτε να δείτε αυτή την ταινία και να παραμείνετε στην αίθουσα μέχρι το τέλος της προβολής. Όχι επειδή η "Ψυχή" είναι σκουπίδι, δεν είναι καθόλου μα καθόλου σκουπίδι. Αν και επίτηδες προσπαθεί να σε ξεγελάσει ότι είναι...
Στη Θεσσαλονίκη πέρσι έγινε ολόκληρη συζήτηση με το κοινό μετά την προβολή της ταινίας, που συνεχίστηκε κι έξω από την αίθουσα, στην προβλήτα του λιμανιού. Κρίμα που πήγα καθυστερημένα και έχασα μια ωραία εικόνα για μια ωραία ταινία - που παρά το γεγονός ότι συμμετείχε στις Κάννες (στο παράλληλο πρόγραμμα) και σε μισή ντουζίνα ακόμα σοβαρά φεστιβάλ, κατάφερε να βρει μόλις τώρα διανομή μόνο σε μία αίθουσα (Μικρόκοσμος, από Πέμπτη 22 Φεβρουαρίου). Βλέπετε, είναι μια ταινία που ενοχλεί με όσα λέει και με τον τρόπο που τα λέει. Δείτε την, ακόμα κι αν πρόκειται να με μισήσετε μετά γι' αυτό.
Πριν λίγο καιρό, σε ένα πολύ ενδιαφέρον post του Sraosha-Rakasha είχα σχολιάσει γι' αυτήν:
Η ταινία είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσα (την είχα δει σε μεταμεσονύκτια προβολή στο προπέρσινο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης - έκτοτε ο Γιάννης έκανε κάποιες αλλαγές στο μοντάζ). Δεν είναι για όλους βέβαια. Αν σας αρέσει να σας χαϊδεύουν "στρογγυλεμένες" καλλιέπειες τύπου "Πολίτικη Κουζίνα", το πιθανότερο είναι ότι θα προσβληθείτε βαθύτατα από την αιχμηρή εικόνα (και κυρίως τους διαλόγους) της "Ψυχής στο Στόμα" και θα αποχωρήσετε επιδεικτικά από την αίθουσα. Αν αντέχετε όμως να δείτε μία διόλου κολακευτική εικόνα σας στον καθρέφτη της μεγάλης οθόνης και να αφουγκραστείτε τον εσωτερικό κι ευαίσθητο παλμό ενός έργου που έχει επιτέλους να πει κάτι, ίσως αυτή η εμπειρία να λειτουργήσει σαν κάθαρση στη δική σας ψυχή. Ο λεκτικός οχετός της ταινίας είναι μόνο το πρώτο επίπεδο - αυτό που αρχικά σοκάρει κι εμποδίζει να δεις πιο μέσα. Για μένα το επαναλαμβανόμενο μοτίβο της ακατάσχετης υβρεολογίας κρύβει μια τρυφερή ματιά. Πίσω από τη βία (που δεν απέχει καθόλου από τη σκληρή πραγματικότητα της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας), υπάρχει μία πολύ ανθρώπινη προσέγγιση του αδιεξόδου που βιώνει ο μέσος έλληνας, μία αγάπη για τον κάθε είδους "loser" που θυματοποιείται καθημερινά από ανθρώπους που διεκδικούν μια καλύτερη θέση στον ήλιο κάνοντας κατάχρηση της όποιας εξουσίας μπορούν να αποκτήσουν απέναντι στον ασθενέστερο. Κινηματογραφικά δε, αυτή η ταινία διαθέτει μια καλλιτεχνική αρτιότητα και ένα όραμα που φέρνει επανάσταση στο ελληνικό σινεμά - με παρόμοιο τρόπο που οι λούμπεν πρωταγωνιστές της "Ευδοκίας" κάποτε προσέβαλλαν την αισθητική του σινεφιλικού καθωσπρεπισμού και σήμερα θεωρούνται αναπόσπαστο μέρος της νεότερης πολιτισμικής ιστορίας μας.
Θυμάμαι ότι υπήρχε ένας ηλεκτρισμός στην αίθουσα εκείνο το βράδυ, μια προσμονή ότι “θα δούμε ταινιάρα”. Δυστυχώς, από όσους περνιούνται για σκηνοθέτες και hardcore σινεφίλ, ελάχιστοι είχαν μάτια για να δουν και ψυχή για να αφουγκραστούν τι κρύβεται πίσω από αυτό το επαναλαμβανόμενο σαν προσευχή βρισίδι των διαλόγων.
Η “Ψυχή Στο Στόμα” προβάλλεται από σήμερα στις αίθουσες:
ΜΙΚΡΟΚΟΣΜΟΣ (Αθήνα): 6:20, 8:20, 10:20, 00:15
ΒΑΚΟΥΡΑ (Θεσσαλονίκη): 8:30, 10:45
------------------------------------------------------------------------------------------------
Προσθήκη (Σάββατο 24-2, 13:25): Μπορείτε επίσης να επισκεφτείτε το blog του Νίκου Ξυδάκη για να διαβάσετε μία ακόμα ενδιαφέρουσα ανάλυση της ταινίας-φαινόμενο.
43 σχόλια:
Θα ειμαι σημερα στη πρωτη προβολη στις 18:20 στο Μικροκοσμο με μεγαλη παρεα.Οσοι πιστοι ας προσελθουν...
Θα είμαστε στη προβολή 22.20 γύρω στους 10 νοματαίους για να αποθεώσουμε το Θεό Λίτση και τη παρέα του.Σήμερα θα φανούν οι αληθινοί λάτρεις του καλού κινηματογράφου.Όσοι αντέξουν και καταλάβουν...Οι υπόλοιποι ας αναπαυτούν στα καναπεδάκια τους,ας παραμείνουν στη μιζέρια τους και ας περιμένουν να μάθουν από άλλους το πόσο άξιζε αυτή η ταινία...
Αγαπητέ ΈΛικα,
Δυστυχώς δε θα μπορέσω να δω την ταινία, καθώς βρίσκομαι στο εξωτερικό. Η αλήθεια είναι βέβαια, ότι προσωπικά το Σπιρτόκουτο δεν μου άρεσε. Όχι γιατί δεν αντέχω την "ανθρωπίλα", αλλά γιατί δε βρήκα λόγο σε όλη αυτή την επίδειξη μικροαστικής μιζέριας. Ούτε αισθητικό ενδιαφέρον, αλλά αυτό είναι προσωπικό. Στο παρελθόν είχα κάνει μια παρόμοια συζήτηση με φιλους, με αφορμή την παράσταση του έργου της Σαρα Κειν από τον Λευτέρη Βογιατζή "Καθαροί πια", που συνέπιπτε με την προβολή στους κινηματογράφους του "Requiem for a dream". Πάλι η ίδια ερώτηση. Γιατί να κάτσεις να δεις ένα σκληρό θέαμα; Επειδή απλώς δεν είσαι συντηρητικός θεατής; Προσωπικά, μου άρεσε και η παράσταση και η ταινία, αλλά βρήκα σε αυτές έναν προβληματισμό και ένα αισθητικό αποτέλεσμα καθόλου μίζερο, που είτε προέκυπτε από την καλή παραγωγή και τις υπέροχες ερμηνείες, είτε από ένα θεατρικό έργο μίας ιδιόμορφης συγγραφέα. Θα με ενδιέφερε να μου πεις αντίστοιχα τη γνώμη σου για το Σπιρτόκουτο, καθώς δεν είμαι απόλυτη, αλλά γεμάτη ερωτηματικά...
Bonsoir πλέον!
φακ. ας ελπίσουμε ότι η ταινία θα παίξει περισσότερο και σε άλλες αίθουσες για να προλάβουμε να τη δούμε. έπεσαν στο μάτι μου οι αφίσες για μικρόκοσμο αλλά φεύγω για άλλη πόλη. ίσως προλάβω να τη δω θεσσαλονίκη.
Καλή προβολή σε όλους και περιμένω τα σχόλια σας για την ταινία. Ελπίζω να γίνει ένας εποικοδομητικός διάλογος :-)
@Maya
Αχ Μάγια, χάνεις τα καλύτερα εκεί στα ξένα. Ευτυχώς που υπάρχουν και τα DVD (σημειωτέον το "σπιρτόκουτο" είχε κόψει ελάχιστα εισιτήρια στις αίθουσες αλλά έσκισε όταν βγήκε στα video club).
Τώρα, όσον αφορά το κατά πόσο οφείλει ένας μη συντηρητικός θεατής να δει ένα σκληρό θέαμα: Την παράσταση του Βογιατζή δεν την έχω δει δυστυχώς, το "Requiem" όμως με είχε ταράξει αρκετά όταν το είδα. Καλή ταινία και τρελή αρρωστίλα ταυτόχρονα. Γενικά θεωρώ ότι εφόσον η σκληρότητα δεν είναι αυτοσκοπός και η προσέγγιση της δεν είναι ηδονοβλεπτική έχει νόημα να δει κάποιος κάτι σκοτεινό και να προβληματιστεί πάνω σε όσα πραγματεύεται. Ακόμα κι αν βλέπει εφιάλτες μετά για μέρες.
Αυτό ισχύει και για το "σπιρτόκουτο", το οποίο είναι μια ταινία με εντελώς άλλη φιλοσοφία από την "ψυχή" όσον αφορά στην κινηματογράφηση (φωτογραφία, σκηνογραφία, κλπ) και το μοντάζ. Στο "σπιρτόκουτο" (το οποίο χωρίς να είναι ακριβώς πρωτόλειο είναι σαφώς ένα λιγότερο ώριμο έργο) είχες την αμεσότητα του βίντεο που παρέπεμπε σε "Δόγμα 95" ενώ στην "ψυχή" έχεις μία εικαστικά όμορφη (αν και σκοτεινή) εικόνα με εσωτερικότητα και ελεγειακή σχεδόν διάσταση. Επίσης, στο "σπιρτόκουτο" η βία είναι αποτέλεσμα των συγκρούσεων μεταξύ των ηρώων, ενώ στην "ψυχή" η βία λειτουργεί σαν κώδικας κοινωνικής συμπεριφοράς και μέθοδος επιβολής πάνω στον άλλο. Είναι μια αναίτια βία δηλαδή (σε πρώτο επίπεδο τουλάχιστον). Έχω κι εγώ τις αμφιβολίες μου (έως και διαφωνίες) με την προσέγγιση του Γιάννη, ωστόσο του βγάζω το καπέλο στο ότι είδα την ταινία πριν από ενάμισι χρόνο κι ακόμα την έχω μέσα στο κεφάλι μου και συζητάω γι' αυτήν. Κάτι που δεν μπορώ να το πω για άλλες ταινίες που έχω δει σχετικά πρόσφατα (ελληνικές ή ξένες). Ο Οικονομίδης μοιάζει με Δον Κιχώτη που επιχειρεί μια παρέμβαση, θέλει να μας ανοίξει τα μάτια στο γεγονός ότι η ελληνική κοινωνία νοσεί, θέλει να ταρακουνήσει τον θεατή και όχι να τον καλοπιάσει, θέλει ίσως να του πει "κοίτα τα χάλια σου μαλάκα που μου το παίζεις ηθικός και καλός" Πάντα μέσα από το δρόμο της (ρεαλιστικής) υπερβολής όμως. Υπάρχουν στ' αλήθεια τέτοιοι άνθρωποι εκεί έξω, που σκούζουν σαν μαϊμούδες και ορμάνε να σε κατασπαράξουν για να επικρατήσουν. Ακόμα κι όταν το κάνουν με ευγενικότερο τρόπο από τους λούμπεν και καταραμένους ήρωες της "ψυχής". Και είναι καιρός πια κάποιος να τους κόψει το βήχα...
Φίλτατε ΈΛικα,
Είμαι maniac και ξαναείδα μόλις σκηνές από το σπιρτόκουτο! Βρήκα πως έχει ενδιαφέρον μοντάζ που παραπέμπει και στο δόγμα, αλλά δίνει και μία ντοκιουμενταρίστικη διάσταση. Ίσως είναι το ότι αυτού του είδους ο ρεαλισμός δεν μου ταιριάζει. Από την τέχνη ζητάω κάτι παραπέρα, μα σίγουρα όχι την υπερβολή.
Επίσης θεωρώ ότι ο Οικονομίδης κάνει κάτι καινούριο. Λάβε και υπόψιν ότι ο ελληνικός κινηματογράγος μου προκαλεί αναφυλαξία και ότι οι μόνες ταινίες που πραγματικά μου άρεσαν ήταν "η εαρινή σύναξη των αγροφυλάκων" του Αβδελιώδη και ο "Βασιλιάς" του Γραμματικού... Οπότε, μη με παρεξηγείς!
Ο καμμένος άνθρωπος! Εγώ είμαι στο προηγούμενο σχόλιο!!!
Γεια σου ρε κατακαμμένη Μάγια! Μόνο που δε μου έχεις εξηγήσει γιατί αυτό το "ΕΛ" στο ΈΛικας. Υποννοείς ότι είμαι Λιακοπουλικός δάκτυλος; Αν το μάθει ο funEL θα γίνω εγώ μετά ο καμμένος :-Ρ
Την ταινια θα παω να την δω αλλα αυτα τα"σημερα θα φανουν οι αληθινοί λάτρεις του καλού κινηματογράφου" δεν τα μπορω ρε παιδια...δηλαδη οτι αρεσει σ εσενα πρεπει ν αρεσει και στον αλλον αλλιως ειναι σκατιας? Λιγη αγαπη στην καημενη την Θεα Υποκειμενικοτητα..
Βρε άτιμο μου άνοιξες την όρεξη....βεβαίως εδώ στας επαρχίας θα πάρουμε πάλι τα ... αυτά μας αλλά τέλος πάντων θα έχω το νού μου έστω για κανένα πειρατικό ψηφιακό αντίτυπο...
Πάντως αν είναι ο ρεαλισμός που είχε πχ το irreversible, ευχαριστώ αλλά δεν...και ας μην σ αρέσει :-)
Όσο για τα μπινελίκια έχεις δίκιο..σοκάρουν μόνο αυτούς που θέλουν να σοκαριστούν....σιγά βρε....για μεταφράστε καμια αμερικάνικη ταινία ΑΚΡΙΒΩΣ και εκει να δείτε μπινελίκι!!!
Θα την ψάξω πάντως..
έξοχο ποστ. σωστά παρουσιασμένο!
κάπου έπιασε το μάτι μου αυτή τη φωτογραφία που έχεις. το ζευγάρι.
δυστυχώς δεν μένω Ελλάδα. Έχω όμως Φιλμνετ, θα την δω μάλλον από εκεί.
σκέφτομαι να παρουσιάσω καμιά παλιά ταινία στο ιστολόγιό μου. Θα δούμε. παίρνει χρόνο...
ένας υπερόπτης εξωγήινος φθάνει στη γη.
εκεί ανακαλύπτει ότι εχει παθος με την αεροφοτογραφία .
κανείς δεν του δίνει σημασία κι αυτός αναγκάζεται να ασχοληθεί με κάτι άγνωστες ελληνικές ταινίες υποπτα χρηματοδοτημένες.
ανοίγει κι ένα μπλογκ.
κάποιοι έχουν τύψεις που δεν είδαν αυτές τις ταινίες.
τότε αυτός αισθάνεται καλύτερα που κατάφερε να τους πείσει πόσο σημαντικά είναι τα ενδιαφέροντα του.
αν βαρεθείτε εγώ έφερα το ποπκορν
@sia+meza
Κι εγώ δεν συμφωνώ με τους αφορισμούς, αν και θα μου επιτρέψετε να διατηρώ πολλές επιφυλάξεις για κάποιους που είδαν μια-δυό Ευρωπαϊκές ταινίες κάποτε και έκτοτε πουλάνε μούρη στην παρέα τους ως "ψαγμένοι" σινεφίλ. Θεωρώ απαράδεκτο πάντως να φεύγει κανείς από την αίθουσα επειδή ο σκηνοθέτης δεν τον χαϊδεύει με δήθεν βαθυστόχαστες καλλιγραφίες.
@Zaphod
Κρίμα για την επαρχία (κάποτε είχε σινεμά και το τελευταίο χωριουδάκι). Έχεις δίκιο για τους διαλόγους στις αμερικάνικες ταινίες, μόνο που εκεί η βωμολοχία είναι συνήθως υφάκι. Καμμία σχέση με το irreversible δεν έχει η "ψυχή" όσον αφορά την απεικόνιση της βίας.
@Ροΐδης
Σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια (για άλλη μία φορά). Θα χαρώ πολύ να δω παρουσίαση ταινίας στο blog σου.
@ανώνυμος
Πάλι καλά που έχουμε κι εσένα να μοιράζεσαι τόσο απλόχερα τη σοφία σου μαζί μας. Δεν καταλαβαίνω γιατί τόση ειρωνεία όμως - με ξέρεις κι από χθες; Αυτό το "ύποπτα χρηματοδοτημένες" είναι βαριά κατηγορία και δεν μπορείς να την πετάς έτσι εύκολα χωρίς επιχειρήματα και αποδείξεις. Όσο για το ποπ-κορν, πήγαινε να δεις την "Ψυχή στο στόμα" πρώτα και έλα μετά να μου πεις αν κατάφερες να το φας.
Ελαφραίνω το κλίμα, τσιριμπίμ τσιριμπόμ! Εγώ που λες, το γράφω κανονικότατα! Μόνο του γίνεται ΕΛ. Λες να με έχουν ψεκάσει με συνειδησιοκτόνο οι σιωνιστές κι οι υποχθόνιοι κουλτουριαραίοι και να μην καταλαβαίνω τί κάνω???
αν θες να ακούς αλήθειες διατήρησε ανοικτό το παράθυρο στους ανώνυμους.
προσφατα ο χρηστης «χνουδι» μου αφιέρωσε το τελευταίο της ποστ περί ομορφιάς διότι χρησιμοποίησα τον αιχμηρό όρο «γλυκερή ομορφιά» , σε προπροηγουμενο σχόλιο
είναι βαρετό όλοι οι επώνυμοι να σου λένε , μπραβο , τι καλό, πολύ μου άρεσε κλπ.
δεν μεταφέρω εδώ την αψιμαχία με το χνούδι , απλώς διαμαρτύρομαι μήπως παρασυρθείτε και κόψετε την φωνη επικοινωνίας στους ανώνυμους που έχουν τους λόγους τους να παραμένουν στη σκιά .
και τώρα άσε κατω το ποπ κορν :):):):):):)
Ανώνυμε,
Δεν έχω καμία όρεξη να ανοίξω διένεξη ούτε με εσένα, ούτε με οποιονδήποτε σχολιαστή επιλέγει για δικούς του λόγους να μένει στη σκιά. Επιπλέον, δεν συμφωνώ ότι όλα τα "επώνυμα" (ή μάλλον "ψευδώνυμα") σχόλια είναι πάντοτε εγκωμιαστικά. Με ενόχλησε ωστόσο η ειρωνεία σου γιατί τη θεώρησα απρόκλητη επίθεση στο πρόσωπο μου. Αν πιστεύεις πως έχεις λόγους να μου τη λες είσαι ευπρόσδεκτος να το κάνεις - με επιχειρήματα και φυσικά όχι ανώνυμα. Τέλος, επαναλαμβάνω ότι είναι συκοφαντικό το να μιλάς αόριστα και αστήρικτα για ύποπτες χρηματοδοτήσεις. Στις συγκεκριμμένες περιπτώσεις που αναφέρεσαι είναι εντελώς άτοπος αυτός ο χαρακτηρισμός και δείχνει πλήρη άγνοια του κινηματογραφικού χώρου (τον οποίο με τόση ευκολία στηλιτεύεις ανώνυμα).
Bλέπω ότι αναψαν τα αιματα ακομη και απο καποιους που δεν εχουν δει την ταινια (αν καταλαβα σωστα ανωνυμε). Προς τι το μισος και ο αλληλοσπαραγμος; O καθεις εχει την απόψη του και την αισθητική του. Η πρώτη βέβαια καλο είναι να εκφράζεται μετα γνωσης. Και επειδη την ταινια θα την δω αυριο θα επενελθω.
Σ'ευχαριστώ για την ενημέρωση, θα πάω οπωσδήποτε!
ωραία τα λέτε οι περισσότεροι, αλλά μη τα ισοπεδώνουμε και όλα. δε πρέπει όλες οι ταινίες να ναι και καλά "ψαγμένες" για να ναι καλές.
φερειπείν η πολίτική κουζίνα ήταν μία πάρα πολύ καλή ταινία. επειδή ήταν εμπορική δε σημαίνει κάτι.
η ψυχή στο στόμα όπως και το σπιρτόκουτο χαλαρά δεν αρέσει σε κάποιους, δεν είναι κακό, απλά δεν αντέχουν. δε πάει να πει οτι δε ξέρουν από τέχνη! ήμαρτον! ο καθένας διαλέγει και παίρνει.
υ.γ.1)να δω το filmnet να παίξει οικονομίδη και ας πεθάνω!!
υ.γ.2)το όλο θέμα με τα anonymous έχει ολίγον τι ξεφύγει, αφού όλοι ανώνυμοι είμαστε, μόνο ένα ψευδώνυμο έχουμε! ηρεμία! προφανώς μερικοί μπαίνουν για πλάκα και κάνουν οτι κάνουν.
Άντε να τοποθετηθώ κι εγώ, μπορεί να μην έχω δει ακόμη την ταινία, αλλά αυτό δεν έχει καμία μα καμία σημασία
α) Το ΕΛικας νομίζω ότι σου ταιριάζει επειδή γράφεις δυνατά και ελληνικά.
β) Ελάχιστοι στην ελληνική μπλογκόσφαιρα κυκλοφορούν με ονοματεπώνυμο, οπότε επί της ουσίας όλοι σχεδόν ανώνυμοι είμαστε. Η διαφορά είναι πως όταν γράφω με ένα σταθερό ψευδώνυμο, οικοδομώ μια εικόνα για εμένα και συσσωρεύω την ευθύνη των λόγων μου, αποκτώ μια «ιστορία» στην online κοινότητα.
γ) Σήμερα πάω να το δω στο Βακούρα, αν όλα πάνε καλά. Επιφυλάσσομαι για σχόλια αύριο.
"Όλα καλά ρε. Όλα καλά."
Καλή δύναμη σε όσους δεν έχουν δει ακόμα την ταινία και καλή χώνεψη σε όσους μόλις την είδαν :-)
@toolman
Δεν είναι υποχρεωτικό να αρέσουν όλα σε όλους, ούτε είναι σωστό να τίθεται θέμα "ψαγμένων" κουλτουριάρηδων και ελιτισμού έναντι της "απολίτιστης" μάζας. Οι επιτηδευμένα δυσνόητες και "διανοουμενίστικες" ταινίες ουδέποτε μου άρεσαν άλλωστε.
Ωστόσο, προσωπικά θεωρώ ότι η "Πολίτικη κουζίνα" ήταν μια καλή ταινία όσο ένα οποιοδήποτε καλογραμμένο και χαζορομαντικό best-seller είναι ένα καλό βιβλίο. Δηλαδή καθόλου. Κι αυτό γιατί δεν αρκεί ένα όμορφο και άδειο περιτύλιγμα για να έχεις ένα ουσιαστικό έργο. Ούτε η κολακεία προς τον θεατή σημαίνει τίποτα παραπάνω από γερές εισπράξεις (οι οποίες είναι θεμιτές, αρκεί να μην μπερδεύουμε την πούτσα με τη βούρτσα).
Ο δρόμος που διάλεξε ο Οικονομίδης για να εκφραστεί είναι σπαρμένος με αγκάθια. Και σίγουρα δεν είναι ο μόνος δρόμος, ούτε ο "ορθός", ο "αληθινός", κλπ. Αυτό που έχει σημασία όμως είναι ότι η δουλειά του Γιάννη σε ωθεί να σκεφτείς, να αμφισβητήσεις και να επαναπροσδιορίσεις ορισμένα πράγματα για τον εαυτό σου και την κοινωνία που ζεις. Κι αυτός είναι ο λόγος που εφευρέθηκε και υπάρχει η τέχνη, όχι το να μας κάνει να νιώθουμε όμορφα γενικώς και αορίστως. Διαφορετικά, όποιος γράφει βαρύγδουπες λέξεις και καλολογικά στοιχεία που κάνουν ρίμα μεταξύ τους θα έπρεπε να θεωρείται αυτομάτως ποιητής.
Για τα περί ανωνυμίας κλπ θα σας παρακαλούσα όλους να μη δώσουμε συνέχεια, άλλο είναι το θέμα του post.
συμφωνώ εντελώς με τα λεγόμενά σου, απλά θεωρώ την πολίτική κουζίνα μία ταινία ,ας μου επιτραπεί ο όρος, pop! αλλά κατ'εμέ καλής pop! που προώθησε τις ελληνικές ταινίες των τελευταίων ετών και στο εξωτερικό. γούστα είναι αυτά....
και όπως πολύ σωστά και χαριτωμένα το έθεσες, μη μπερδεύουμε τις πούτσες με τις βούρτσες ούτε τα σκατά με τις φράουλες!
πάντως πιστεύω πως η ψυχή στο στόμα θα πάει καλά, έχω αυτή την εντύπωση, οτι δε θα γίνει άλλο ένα cult dvd διαμαντάκι.
[Ξαναδιάβασα τα σχόλια και συνειδητοποίησα ότι θα είμαι ο πρώτος που θα πει τη γνώμη του για την ταινία. Βαθιά αναπνοή ουουουφ, αρχίζουμε.]
Από την αρχή της ταινίας δε μου άρεσε καθόλου αυτό που έβλεπα, αλλά μου ήταν και σαφές ότι δεν ήταν φτιαγμένη η ταινία για να μου αρέσει. Άλλο ήθελε να μου πει και άλλο ήθελε να μου κάνει.
Πώς όμως ένας άνθρωπος σαν εμένα βλέπει μια ταινία σαν αυτή; Ας πούμε ότι καλύπτω το προφίλ ενός μέσου μπλόγκερ, σύμφωνα με κάτι στατιστικές που διάβαζα (25-35 ετών, ανώτερο μορφωτικό επίπεδο, μέση οικονομική κατάσταση, αυτοεικόνα ως εναλλακτικού τύπου). Ας πούμε και ότι η ταινία χαρακτηρίζεται από πολλή λεκτική και σωματική βία, με ήρωες χαμηλού οικονομικού και μορφωτικού επιπέδου και που αντιμετωπίζουν σοβαρά συναισθηματικά προβλήματα. Επιπλέον η ταινία έχει ρεαλιστική μορφή, αλλά στην ουσία είναι ένας περίπατος στην κόλαση, δύσκολα μπορούν να συμβούν όλα αυτά μαζί και ταυτοχρόνως σε έναν άνθρωπο (τον κεντρικό ήρωα της ταινίας).
Πώς λοιπόν ένας άνθρωπος σαν εμένα βλέπει μια τέτοια ταινία;
Αισθάνθηκα ελάχιστα άβολα, και το υβρεολόγιο με παραξένεψε τα πρώτα πέντε λεπτά. Αυτό που αισθανόμουν καθ' όλη τη διάρκεια της ταινίας είναι ότι περιδιαβαίνω στην Κόλαση σαν το Δάντη, θλιμμένος, τρομαγμένος, ασφαλής. Δεν ξέρω αν πρέπει να κατηγορήσω την ταινία ή εμένα για αυτό, αλλά η "Ψυχή στο στόμα" με πήγε μια μεγάλη βόλτα στην Κόλαση, αλλά πουθενά παραπέρα.
@αμμος
Επιτέλους, κάποιος που μπήκε στον κόπο και είδε την ταινία πριν εκφέρει άποψη :-)
Έγραψες ότι αισθάνθηκες σαν τον Δάντη που περιδιαβαίνει στην κόλαση, στην οποία η "Ψυχή στο στόμα" σε πήγε μια μεγάλη βόλτα αλλά πουθενά παραπέρα.
Δεν είναι και λίγο αυτό φίλε έρημε, δεν είναι καθόλου λίγο...
Διόρθωση: ζητώ συγγνώμη από τον φίλο toolman, ο οποίος επίσης είδε την ταινία πριν εκφράσει την άποψή του γι' αυτήν :-)
όλα καλά ρε. όλα καλά. :)
Τυχεράκια!!!:-)))
..που την είδες και μάλιστα νωρίς νωρίς..
Ανέβασα διαφημιστικό (Κυριακή, 25/2) για την ταινία με τίτλο:
"Η ψυχή στο στόμα: το φιλμ που αφήνει την πραγματικότητα έκθετη"
Το μυστήριο της ανάπτυξης της βίας, όλο και πιο γοργά όσο (υποτίθεται ότι) εκπολιτιζόμαστε εκσυγχρονιζόμενοι, είναι για μένα ένα πρόβλημα δυσεπίλυτο. Ισως, όταν μπορέσουμε να αναγνωρίσουμε την ύπαρξή του, πως αποτελεί πρόβλημα δλα, να ανοίξει ο δρόμος για τη λύση του.
Ευτυχώς που γυρίζονται τέτοιες ταινίες, ευτυχώς που υπάρχουν ιστολόγια που παλεύουν για την αναγνώριση διαφόρων προβλημάτων.
ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ ποστ!:-)
πόσες μέρες θα μείνει το φιλμ στην αίθουσα..?
@ροδιά (και όχι μόνο)
Οι εφημερίδες και οι διαδικτυακοί κόμβοι βουίζουν, ζαλισμένοι από την πρωτοφανή υποδοχή της ταινίας. 2.100 εισιτήρια μέσα στο πρώτο τετραήμερο, σε ένα και μόνο σινεμά που χωράει 200 άτομα. Μέχρι και τα σκαμπό του φουαγιέ επιστρατεύτηκαν για να χωρέσουν οι θεατές στην αίθουσα.
Τα blogs έχουν πάρει φωτιά: Πιτσιρίκος, Ξυδάκης, Πρέζα TV και πολλοί άλλοι που αυτή τη στιγμή ξεχνάω ή δεν έχω προλάβει να ανακαλύψω. Σοκ και δέος, από μία ταινία που επαναπροσδιορίζει τον όρο "ελληνικός κινηματογράφος".
Μακάρι να συνεχιστεί αυτή η επιτυχία σε βαθμό που να αναγκαστούν να αναθεωρήσουν τις απόψεις τους οι διανομείς και να βγάλουν την "Ψυχή" σε περισσότερες αίθουσες. Διαφορετικά, προβλέπω ότι ο "Μικρόκοσμος" θα την κρατήσει για αρκετές εβδομάδες ακόμα...
Λουκά μαλάκα Λουκά, γαμμημένε γαμώ το σπίτι μου γαμώ , πάμε στο μαγαζί , γαμώτο μου , Λουκά είπα , αρχίδι Λουκά , κολόπαιδο και συ και η κολομάνα σου και το κολόσπιτο μου Λουκά ...
είδα το σπιρτόκουτο γαμώ τη πουτάνα σας , το είδα και αισθάνθηκα σαν ... πως να το πω τώρα , αισθάνθηκα ότι και εδώ το καθε μπλογκ είναι ,είναι ένα σπιρτόκουτο , πολύ μικρό για τόσους πολλούς ανθρώπους , και γι αυτό προκύπτουν συχνά καυγάδες γαμημένε Λουκά
είδα το σπιρτόκουτο χθές στην τηλεόραση και θα ήθελα να σας μεταφέρω λίγο από το κλίμα του
:):):)
εσείς που το είχατε δεί τόσο καιρό πιό πριν βρε γαμμημένοι μαλάκες γαιτί δεν μιλούσατε ; ε ; γιατίιι; δεν μιλούσατε ;
:)
@ανώνυμος
Μιλούσαμε, δεν ξέρω αν μας άκουγε κανένας. Σπιρτόκουτα υπάρχουν πολλά γύρω μας, ακόμα κι όταν τα σπίρτα που κατοικούν μέσα τους παίρνουν φωτιά με πιο κόσμιες εκφράσεις...
Παιδια, δεν νομιζω οτι θα παω να το δω τελικα.
Οσο καλο και να ναι πρεπει να αποδεχτω τελικα οτι δεν την αντεχω τη βια. Απλως ΔΕΝ την αντεχω.
Εδω το Λαβυρινθο του Πανα πηγα να δω και στη μιση ταινια κρυβομουνα στο μπρατσο της καημενης της Νατασας.
Δεν ειμαι οριτζιναλ λατρης του καλου κινηματογραφου τελικα, λιθοβοληστε με!
υπεροπτικό σκουλικι μου έσβυσες το σχόλιό μου.
διαμαρτύρομαι
:)
Υπεροπτικό σκουλήκι είσαι εσύ αγράμματε μαλάκα, που νομίζεις ότι το κόμπλεξ σου περνιέται για εξυπνάδα. Αν καθόσουν να διαβάσεις πρώτα τα κείμενα και τα σχόλια (όχι μόνο τα δικά μου, σε έχω εντοπίσει και αλλού), μπορεί και να καταλάβαινες πόσο γραφικός γίνεσαι με τις άσχετες και εντελώς απρόκλητες ειρωνείες που πετάς δεξιά κι αριστερά. Και δεν είσαι καν αστείος ρε κακομοίρη. Τι το πέρασες εδώ; Τζάμπα ψυχανάλυση; ή μήπως τηλεοπτικό παράθυρο; Τράβα παίξε το πουλάκι σου αλλού λοιπόν και μην ξαναπατήσεις εδώ γιατί σκοπεύω να σου σβήνω όλα τα σχόλια που θα αφήνεις από δω και πέρα - ακόμα κι αν είναι επαινετικά.
Υ.Γ. (1): Αν ωστόσο σκοπεύεις να αποκτήσεις ένα κάποιο ψευδώνυμο (με ή χωρίς blog) και να συμμετέχεις στις συζητήσεις αντί να προσπαθείς να τις καταστρέψεις με εξυπναδούλες, είσαι ακόμα ευπρόσδεκτος.
Υ.Γ. (2): Και στ' αρχίδια μου αν θα μειωθεί η επισκεψιμότητα με τέτοια που γράφω.
Φίλε helix, αν το γύρισες στο «this blog doesn’t allow anonymous comments” μόνο και μόνο εξαιτίας ενός προσβλητικού για σένα ανώνυμου, νομίζω ότι δεν έκανες καλά. Αντι να μετατρέπεις τα σχόλιά σου σε κλειστό κλαμπ μόνο για μπλόγκερ, μπορείς να βάλεις κάποιυς όρους που πρέπει να τηρούνται και να σβήνειες κατευθείαν τα προσβλητικά σχόλια. Υπάρχει επίσης και το comment moderation. Ανεβάζεις ενδιαφέροντα κείμενα, είναι κρίμα να μειώνεις τη συζήτηση σχετικα΄με αυτά.
Ελπίζω να μη μου παρεξηγηθείς που σε συμβουλεύω.
Λοιπον το μεγαλύτερο χαστουκι που εφαγα απο την ταινια ειναι οτι δεν με σοκαρε,μαλλον γιατι η βια λεκτικη ή σωματική δεν μου ειναι ανοικειο πεδιο. Την εχω εισπραξει, την βλέπω γύρω μου με τη μορφη της καφριλας στις καθημερινες συναλλαγες(και πιστεψε με δεν χρειαζεται να ειναι "δυτικης προελευσης"). Υποθετω οτι η χρηση ανθρώπων του χειρωνακτικου μοχθου, της άλλης πιατσας είχε το συμβολισμο της για να λειτουργησει και το αφηγηματικο πλαισιο. Μόνο που αυτα συμβαινουν παντου απλως αλλαζουν ρουχα κι οσο καποιος ειναι στη θεση του παρατηρητη βγαζει τα πορισματα του εκ του ασφαλους, φρικαρει με το γειτονα που σαπιζει τη γυναικα του στο ξυλο, με τα γαμοσταυριδια που ακουει τυχαια στο δρομο, αλλα αφορουν άλλους, νομιζει...
υγ: Διαφωνω με τους διθυραμβους, και τους υμνους για την συγκεκριμενη ταινια. Ειναι μια ταινια, με το θεμα της οκ, αλλα αριστουργημα δεν ειναι.
@αμμος
Δεν παρεξηγούμαι για τις συμβουλές σου και μάλιστα αναγνωρίζω ότι έχεις δίκιο. Μου αρέσει η ιδέα ότι τα blogs είναι ένα βήμα ελεύθερου διαλόγου, κλπ και σέβομαι την ανωνυμία οποιουδήποτε θέλει να σχολιάσει. Στη συγκεκριμένη περίπτωση όμως συφιλιάστηκα άγρια γιατί πρόκειται για ένα ελεεινό υποκείμενο που μπαινοβγαίνει σε δεκάδες blogs με μοναδικό σκοπό να δημιουργήσει αναστάτωση και να τραβήξει την προσοχή. Επειδή δεν μπορώ να έχω συνέχεια το νου μου στο ποιός μπήκε και τι έγραψε αναγκάστηκα να πάρω αυτό το - προσωρινό ελπίζω - άχαρο μέτρο.
@speira
Αριστούργημα ίσως να μην είναι η ταινία του Οικονομίδη, είναι όμως σίγουρα μια διαφορετική φωνή που πρέπει να ακουστεί. Χαίρομαι ιδιαίτερα που είχες τη νηφαλιότητα να μη σοκαριστείς και να αναγνωρίσεις πόσο κοντά στην πραγματικότητα είναι αυτή η μη ωραιοποιημένη βία που απεικονίζει η ταινία. Δυστυχώς για πολλούς και καλλιεργημένους θεατές, όχι μόνο όλα αυτά είναι καφρίλες "που αφορούν άλλους", αλλά και η ίδια η τέχνη πρέπει υποτίθεται να είναι "υψηλή" και να απέχει από φαινόμενα χυδαιότητας της καθημερινής ζωής.
@sia+meza
Εντάξει, δε θα σε λιθοβολήσουμε κιόλας επειδή δεν αντέχεις τη βία (αν και είπαμε ότι η "ψυχή" δεν έχει να κάνει με splatter και τρόμο). Το πολύ-πολύ να σε μαδήσουμε και να σε κάνουμε κοτόσουπα :-ΡΡΡΡΡΡΡ
Ευτυχώς η τεχνη του σινεμα έχει πολλές φορες αποδειξει οτι μπορει να μεταφερει στο πανι ο,τι συμβαινει στο δρομο ή πισω απο κλειστα παραθυροφυλλα ενω "εμεις" προσπερναμε σφυριζοντας αδιαφορα. Προσυπογραφω τα περι διαφορετικών φωνων που πρεπει να ακουγονται.
Το σχολιο αυτο ΔΕΝ υπαρχει σε κανενα αλλο blog. ;-)
ρε ανώνυμε τόσο καιρό τα λέμε για το σπιρτόκουτο, εσύ μάλλον δεν ακούς.....
Το μεγαλύτερο ελλάτωμα της ταινίας είναι ότι ακριβώς μπορεί να προκαλέσει σε κάποιον το "δεν είμαι έγω αυτού του κόσμου αλλά το είδα σα ντοκιμαντέρ,κατέβηκα στη κόλαση κλπ κλπ". Χάνει μια ευκαιρία να εμβαθύνει στο ζήτημα της βίας και των σχέσεων εξουσίας τελικά, που όπως είπα η speira το βλέπεις παντού, είτε στο μενίδι είτε στον 11ο όροφο μεγάρο εταιρίας.
Το να δείξεις την εύκολη βία την αυτονόητη δεν είναι και κανένα καλλιτεχνικό επίτευγμα, άσχετα αν ή ταινία έχει ένα ενδιαφέρον.
Ανώνυμε,
θέτεις ένα πολύ σημαντικό ζήτημα με εύστοχο τρόπο. Το παράδοξο της ταινίας (προσωπικά δε θα το ονόμαζα ελάττωμα) είναι ότι οι μεν μικροαστοί και λούμπεν άνθρωποι τους οποίους περιγράφει δεν πρόκειται ποτέ να πάνε να τη δουν, οι δε "προοδευτικοί" και "ψαγμένοι" θεατές ανώτερου μορφωτικού και ταξικού επιπέδου (στους οποίους τελικά απευθύνεται η ταινία) διατηρούν μια απόσταση ασφαλείας λόγω της υποτιθέμενης ανωτερότητας τους και βλέπουν το όλο πράγμα με μια κάπως τουριστική ματιά.
Ωστόσο θα διαφωνήσω μαζί σου για την ευκολία και το αν πρόκειται για καλλιτεχνικό επίτευγμα. Ταρακουνάει αυτή η ταινία, και νομίζω πως κάτι τέτοιο το χρειαζόμαστε ακόμα κι αν αδυνατούμε να το αφομοιώσουμε.
Δημοσίευση σχολίου