Η νύχτα με τις μάσκες

Μέσα σου μπορεί να νιώθεις θλίψη και προς τα έξω να συμπεριφέρεσαι σαν κλόουν. Ή το αντίστροφο. Μπορεί για τους άλλους να δείχνεις δειλός αλλά κατά βάθος ξέρεις ότι είσαι ένας ατρόμητος ήρωας. Ή το αντίστροφο. Φαίνεσαι τίμια αλλά είσαι πρόστυχη και υστερόβουλη, ο δε πανίσχυρος Καίσαρας που έχεις για σύζυγο είναι ένα φοβισμένο κι ανασφαλές υποχείριο. Ή το αντίστροφο. Όλοι φοράμε προσωπεία και υποδυόμαστε ρόλους. Υποκρινόμαστε ακόμα κι όταν δεν το συνειδητοποιούμε. Καθημερινά. Όλοι μας έχουμε έναν εσωτερικό εαυτό που μόνον εμείς γνωρίζουμε και μπορούμε να αφουγκραστούμε, ενώ αναγκαστικά κατασκευάζουμε έναν ή περισσότερους εξωτερικούς εαυτούς για να επικοινωνούμε με τον υπόλοιπο κόσμο. Βάζουμε άλλη μάσκα για τους γονείς, άλλη για τον σύντροφο, άλλη για τον πελάτη, άλλη για τον ζητιάνο. Συνειδητά ή υποσυνείδητα και πάντοτε ανάλογα με την περίσταση.

Είμαστε όλοι υποκριτές λοιπόν; Απολύτως, αλλά δεν πρέπει να μιλάμε για καλό ή κακό, ηθικό ή ανήθικο. Είναι στη φύση μας να είμαστε υποκριτές. Είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την ύπαρξη κοινωνίας. Φανταστείτε μόνο τι θα συνέβαινε έτσι και μία ημέρα εκφράζαμε αυθόρμητα τα πραγματικά μας συναισθήματα. Βρίζαμε το αφεντικό μας, την πέφταμε στην κοπέλα του κολλητού μας, κλέβαμε την τράπεζα ή ανεβαίναμε στην ταράτσα για να προσπαθήσουμε να πετάξουμε. Δυστυχώς ή ευτυχώς, έχουμε μάθει να καταπιέζουμε τους εσωτερικούς εαυτούς και να εμπιστευόμαστε υπερβολικά τους εξωτερικούς. Έχουμε συνηθίσει να κρίνουμε και να κρινόμαστε από τις πράξεις και τα λόγια, όχι από τα συναισθήματα και τα όνειρα. Σαν αποτέλεσμα, καταλήγουμε να κυκλοφορούμε με πλαστές ταυτότητες και να θεωρούμε ψυχοπαθείς όσους δυσκολεύονται να κατασκευάσουν προστατευτικά στεγανά ανάμεσα στους διαφορετικούς εαυτούς τους. Φτάνουμε να περιθωριοποιούμε όλους όσους αντιτίθενται στις κυρίαρχες τάσεις και τα καθιερωμένα πρωτόκολλα συμπεριφοράς. Λες κι εμείς που φοράμε μάσκες είμαστε καλύτεροι...

Ο θαυμαστός κόσμος του internet άνοιξε νέους ορίζοντες στο παιχνίδι των μεταμφιέσεων. Ο παράδεισος της ανωνυμίας. Υιοθετούμε πλέον με ευκολία όποια περσόνα μας κάνει κέφι, κάποιες φορές μάλιστα περισσότερες από μία. Η υποτιθέμενη νυμφομανής μπορεί να είναι ένας φαλακρός με μπάκα, ο σκληρός ροκάς μία ανέραστη γεροντοκόρη, ο σοφός γκουρού ένα κακομαθημένο μαθητούδι. Εξωτικά ψευδώνυμα, ευφάνταστοι τεχνητοί κόσμοι και κρυφά απωθημένα. Δεν χρειάζεται να ντυθούμε κάτι ξεχωριστό τις απόκριες, για μας κάθε μέρα είναι απόκριες. Το ανησυχητικό είναι πως μερικές φορές παίρνουμε το παιχνίδι πολύ στα σοβαρά, φτάνοντας να παραγκωνίσουμε τόσο τον εσωτερικό όσο και τον εξωτερικό εαυτό μας για χάρη μιας ψηφιακής προβολής των φαντασιώσεων μας. Πόσο αμήχανες είναι όλες αυτές οι συναντήσεις από κοντά την πρώτη φορά, ακριβώς γι’ αυτό τον λόγο. Πόσο ανέμελοι κι ελεύθεροι νιώθουμε όταν παίζουμε τους μασκαράδες σε πάρτυ μεταμφιεσμένων. Και πόσο ταιριαστό είναι τελικά να διαδέχονται οι απόκριες τη γιορτή του αγίου Βαλεντίνου...