Παρακαλώ πατήστε στα πατάκια γιατί έχω κάνει παρκέ

Μετά από δυο γερά ξενύχτια χτισίματος και σιγυρίσματος, κηρύττω αυτή τη σελίδα ανοιχτή και περιμένω τους πρώτους ανυποψίαστους επισκέπτες. Σύντομα θα μπορώ να τρατάρω φοντανάκια και λικέρ μπανάνα. Θα ήθελα εδώ να διευκρινίσω ότι το blog αυτό δεν είναι κατ' ανάγκην τόσο σοβαρό όσο ενδεχομένως δείχνει, ούτε τόσο περιοριστικό για το περιεχόμενο των κειμένων του όσο τα πρώτα posts αφήνουν να εννοηθεί. Εξυπακούεται ότι με ενδιαφέρει η επικαιρότητα, οι πολιτικές (όχι όμως και οι κομματικές) θέσεις, ο γνωστός καλοπροαίρετος χαβαλές που κυριαρχεί στην ελληνική blogόσφαιρα. Η οποία μπλογκόσφαιρα (γράφεται με πολλούς τρόπους), είναι μάλλον επίπεδη, όπως κάθε μεσαιωνικής αντίληψης κόσμος που σέβεται τον εαυτό του. Μία επιπόλαιη προς το παρόν περιήγηση μου στο αχανές αυτό βασίλειο με οδήγησε στα εξής συμπεράσματα:

• Υπάρχουν πολλοί ταλαντούχοι και σκεπτόμενοι άνθρωποι εκεί έξω (in the real world) που ασχολούνται με το γράψιμο. Πολλοί από αυτούς επιτυγχάνουν καλύτερα αποτελέσματα από τους επαγγελματίες συγγραφείς και δημοσιογράφους. Κάποιοι προσφέρουν τροφή για σκέψη και τολμούν παρεμβάσεις, μερικοί είναι δεκτικοί στην κριτική και ελάχιστοι κουβαλάνε κάτι που θα μπορούσα να χαρακτηρίσω όραμα.

• Υπάρχει άπειρη σαβούρα εδώ μέσα (στη Μπλογκολάνδη - η οποία εκτός από επίπεδη προστατεύεται και από copyright). Φανατικοί, παρλαπίπες, ψώνια, ανέραστοι και κάθε λογής πικραμένοι που ξεσπάνε τα απωθημένα τους με γαριασμένα σεντόνια και δανεικά τσιτάτα. Θα έπρεπε να υπάρχει κάποιο λογισμικό τεχνητής νοημοσύνης που να μπορεί να ξεδιαλέξει αυτόματα τα posts που έχουν γραφτεί από ανθρώπους με IQ υψηλότερο του μέσου ασπόνδυλου.

• Υπάρχει περίσσευμα γενικόλογης αμπελοφιλοσοφίας επί παντός επιστητού (όπως καλή ώρα σ' αυτό εδώ το κείμενο), παρουσιάζοντας μία εικόνα καφενείου, ή - ακόμα χειρότερα - συνέλευσης κομματικής νεολαίας. Καλή η ανατομική καρέκλα μπροστά στην οθόνη, αλλά μήπως θα έπρεπε όλοι όσοι κόπτονται και διαρρηγνύουν ιμάτια για πάσης φύσεως ζητήματα να ξεκουνήσουν λίγο τον κώλο τους και να κάνουν ουσιαστικές προτάσεις; Η γκρίνια δεν υποφέρεται ώρες-ώρες, και αυτό το λέω εγώ που έχω διδακτορικό τζώρας με ειδίκευση στο ράγισμα νευρικών συστημάτων και όρχεων.

• Υπάρχει ένας σκληρός και πρωτόγονος κόσμος εκεί έξω, με σταυροφόρους και μουτζαχεντίν, σταλινικούς και χουντικούς προβοκάτορες, τραπεζίτες και νταβατζήδες, σιλικονούχες γλάστρες και αιμοβόρες ζαρντινιέρες. Αν έχει κάποιο νόημα η όλη ιστορία των blogs και των forum, δεν είναι να αποτελέσουν το χαζοκούτι του νέου αιώνα, αλλά να ανοίξουν ένα παράθυρο μήπως ξεβρωμίσουμε λιγάκι.

"Ίσως τελικά να φταίει το αποσμητικό σου αγάπη μου"